552 DERTUSEN.

ob aedificii demolitionem ipsi obvenirent: ipsum tandem ex- pensas omnes persolvere debere.

Ast neque huiusmodi inimica sententia fractus, appel- lationem penes tribunal metropolitanum interposuit. Verum eventu undequaque minime favorabili. Curia enim metro- politana, sententia die 21 octobris 1886 lata, absolvit Car- melitas , et insuper declaravit sacerdotem di Osso teneri Collegium demoliri : sumptus tamen pro Collegii aedificatione factos, tam ab ipso, quam ab aliis concessionariis persolven- dos esse statuit.

Ab hac quoque sententia Curiae metropolitanae appella- tionem ad supremum Rotae tribunal interposuit ; sed infenso sidere. Siquidem iudices primi turni, relatione auditoris fi- scalis perpensa, sententia diei 15 martii 1889, decretum Curiae metropolitanae in omnibus confirmarunt.

Victus sed non fractus sacerdos di Osso ad iudices se- cundi turni eiusdem supremi tribunalis Rotae appellavit, meliorem exitum praestolatus. Sed opinio eum fefellit. Quan- doquidem iudices sententiam primi turni quoad Collegii de- molitionem contra sacerdotem di Osso latas, utpote conformes, executorias esse declararunt. Quo vero ad sumptus pro Col- legii constructione impensos, postremas duas sententias re- formarunt, decernentes eas ab uno sacerdote di Osso esse persol vendas. Praeter haec statuerunt Monialibus S. Theresiae et aliis quibuscumque huiusmodi sumptus a sacerdote di Osso repetendi ius esse.

Rebus sic stantibus, sacerdos di Osso, die 19 aprilis 1891, Sanctissimum Principem, supplici oblato libello, adivit, ex- pos tu las , ut praedictae sententiae nullae et quovis robore destitutae renunciarentur, vel sin minus ut Summus Pon- tifex de plenitudine potestatis aequam transactionem partibus imponeret.

Disceptatio Synoptica

QUAE SACERDOTI DI OSSO PAVERE VIDENTUR. Quoad primam quaestionem sacerdos di Òsso animadvertit, tralatitii iuris