EX S. C. RITUUM 565

erat fundatricis suae promovere causam, prolatando, quum hoc ipso maioribus obsitam difficultatibus et tenebris involutam eius pertractationem et exitum efficerent, praesertim quod, deficientibus testibus de visu, quatuor ad Beatificationem miracula leges expo- scant. Qui ita ageret, quasi causae utilitati consulturus, non eum doli, negligentiae vel desidiae accusaverim, sed fere insanire repu- taverim. Nullum igitur ne leve quidem ex diuturna cunctatione oriri potest dolosae vel culpabilis negligentiae argumentum.

Haec satis esse quisque videt ad quamlibet fraudis vel culpae suspicionem ab hac causa removendam, ne tamquam Benedictino indulto indigna perpetua silentii poena mulctetur. Idcirco possem impune declinare onus quod Censura imponit dum causas dilationis in medium esse proferendas edicit. Quoniam vero nihil mihi est an- tiquius quam ut Censurae desideriis obsequar, quatenus meae vires concedunt, libenter edisseram quidquid de huius cunctationis causis ad meam notitiam pervenit. Communis error, quo plures decepti rebantur haud licere de causis Servorum Dei agi, nisi quinqua- ginta elapsis annis ab eorum obitu, dilationis prima ratio et causa fuit. Probos multos prudentesque viros diu versatos esse in erro- nea interpretatione decreti Urbani VIII, quo vetitum fuit procedi ad disceptationem super virtutibus Dei Servorum ante lapsum quin- quaginta annorum a pretioso eorumdem obitu, a Benedicto XIV edocemur, qui haec scribit : u Plerique et sane cordati viri rerum- que experientia pollentes existimaoerunt, prohibitum esse in dicto decreto conficere processum aut auctoritate Ordinaria, aut aucto- ritate Apostolica, nisi post lapsum quinquaginta annorum a die obitus Servi Dei " (Lib. II , cap. ult. num. 2). Etiamsi vero erro- nea haec opinio de tempore, quo huiusmodi causas suscipi liceret, Ioannae filias ab eius causa suscipienda non esset remorata, Ian- senii doctrinae ac motus, quae perdifficilem et incertam rèddidis- sent inquisitionem, prudenti cuique moram et cunctationem suasis- sent. Cuius temporis difficultates memorat etiam Testis XL VIH inquiens: a Je ne regrettai qu'une chose dès ce moment, c'est qu'elle (Dei Famula) fût morte dans le cours du 1 8 è m e siècle époque néfaste entre toutes, où on avait peur des Saints, et de tout ce qui touche à la vie surnaturelle et mystique ".

Ceterum inficiari nequit causae nostrae ob temporum vicissi- tudines et calamitates id contigisse, quod multis aliis et insignibus accidisse huic Sacro Coetui compertum est. Nemo sane est rerum historicarum tam ignarus qui nesciat quanta publicae rei pertur-