§66 APPENDIX

rei defensiones sive una, sive altera;

ratione censurae inflictae fuerint.

Quod si ex ponderatane probatio-

num appareat, causas defuisse iu-

stas , mandat ut absolvantur qui

censuris gravati erant.

Ad III. Inter alia solemnia quae

comitari debent applicationem oe-

conomici iudicii eos informata con- scientia, et hoc est, ut praece- ptum intimetur in scriptis; adiecto

die et mense , ab ipso Episcopo

vel ab alia persona de expresso

ipsius Episcopi mandato; et tandem

ut exprimatur quod proceditur eoe

informata conscientia.

Censuerunt nonnulli , eiusmodi

sententiam sustineri posse etiamsi

non fuerit scriptis mandata; innixi

resolutioni S. Cong. Concilii diei 14 Septembris 1782 in una Savo- nesi. Dubio I agitata est quaestio

cuiusdam Sacerdotis a suo Episcopo

suspensi oretenus; et S. Congrega-

tio eadem sustinuit sententiam. Verum quum agatur de suspen-

sione in scriptis interminanda, con-

traria praxis haud inoluit. Idque

prospere successit; nam quum haec

forma extraiudicialiter procedendi,

quaedam derogatio iuris communis

dici possit, rationabile est constare

in scriptis de eiusmodi forma ;

tum ut reus aptius sese defendere,

tum ut Antistes, in casu recursus,

decretum proprium protueri va-

leant.

Hanc perspiciens congruentiam

Monacellius , sequentem tradidit

formulam suspensionis in suo For-

certum faciant delictum. Idque ex-

petitur ab ipso iuris naturalis di-

ctamine: etenim Episcopus poenam

semper infligit Clerico ; sive eum

suspendat ab exercitio ordinum vel

officiorum ; sive eumdem arceat a

susceptione sacrorum ordinum. Ast

irrogationem poenae necesse est

praecedere certam causae notitiam

propter quam poena infligitur, qua-

liscumque ea fuerit.

Eiusmodi vero probationes ex-

traiudiciales de delicto, tales esse

requiruntur, ut non solum videan-

tur sufficientes et idoneae ad con-

vincendum Episcopum, sed insuper

oportet ut tales sint, talesque cen-

seri possint ab Apostolica Sede vel

a S. Congr. Concilii, si forte recur-

sus a suspenso instituatur. Proinde

ne absone dari recursus dici queat,

probationes aptae debent esse ad

convincendum, nedum Episcopum,

sed etiam iudicem superiorem, qui

iudicare debet, an clericus suspen-

sus sit innocens nec ne. Quod con-

tingere non posset si probationes

delictum probent pro Episcopo tan-

tum. Hinc, quatenus opus sit, Epi-

scopus in promptu habere debet

testimonia vel documenta, quae

apud Emos Iudices plenam merean-

tur fidem. Eae probationes suffi-

cientes haud visae sunt Emis Pa-

tribus in una Boianen. censur. 9 Maii et 27 Iunii 1744, quia rem asserebant testes tantum de auditu.

Et quin recolamus ad hoc plures

resolutiones, sufficiat animadvertere

quod S. Sedes, ut par est, admittit