Epistola Encyclica 567

societatis rectoribus, sed principi pastorum Iesu Christo, a

quo dati sunt pastores et doctores nulli terrenae potestati in

obeundo ministerio salutis obnoxii. 1 Quare sicut ad sacros

Antistites munus regendi, ita ad omnes fideles, monente

Apostolo, officium pertinet eisdem obediendi et subiacendi ;

et proinde etiam populis catholicis sanctissimum ius est, ne

in hoc officio divinitus iniuncto sequendi doctrinam, discipli-

nam ac leges Ecclesiae a civili gubernio impediantur.

Iamvero ipsi Nobiscum probe intelligitis, Dilecti Filii Nostri

et Venerabiles Fratres, quam gravis violatio huius divinae

constitutionis Ecclesiae, quam intollerabilis subversio iurium

Apostolicae Sedis, sacrorum Antistitum, ipsiusque populi

catholici in earum legum rogatione, de quibus apud Austriaca

Comitia nunc agitur, contineatur et palam promulgetur.

Nam secundum easdem leges Ecclesia Iesu Christi in

omnibus fere rationibus et actionibus, quae ad regimen fide-

lium spectant, supremo civilis auctoritatis imperio prorsus

obnoxia et subiecta existimatur atque habetur; idque in ea

Motivorum expositione, quae vim et sensum propositarum

legum explicat, aperte veluti principii loco statuitur. Hinc

etiam declaratur diserte, Gubernii civilis esse ex suprema sua

potestate leges ferre quemadmodum de civilibus, ita etiam

de ecclesiasticis rebus, utpote quod Ecclesiae advigilare et

dominari debeat non secus ac aliis quibuscumque civium

societatibus privatis mereque humanis intra Imperii fines exi-

stentibus.

Itaque civile Gubernium sibi arrogat tum iudicium ac

proinde magisterium de constitutione et iuribus Ecclesiae

catholicae, tum supremum eiusdem regimen, quod partim per

se ipsum suis legibus suaque actione, partim per ecclesia-

sticos viros sibi manciparos exerceat. Quo fit, ut potestati

sacrae ad regendam Ecclesiam, ad opus ministerii atque ad

aedificationem Corporis Christi divinitus institutae, arbitrium

» Cf; Hebr. 13, 17. Eph. 4, 11, 1. Petr. 5, 2.