568 Matrimonii

conservare illum qui ab eiusdem loco recedit, cum animo et

proposito redeundi Gratian, discept, for. cap. 4Q4, nf 16;

Fagnanus in cap. significavit de parock., n. 31; Rota in Nul-

lius seu Senogallien. bonorum ij maii lac/, § 122 coram

Muto.

In facto dubitari non posse de animo redeundi ad habita-

tionem Londini constitutam, in quo perstitit Ferdinandus dum

in B. civitatem fuit arcessitus. Revera cum rednsset, et novis-

set matrem obsistere né in Angiiam rediret, hoc tamen haud

obstante, in proposito mansisse redeundi.

Tandem nullius valoris esse obiectionem, quod scilicet non

ex propria electione sese Londinum contulerit Comes, sed

ex matris voluntate, quae ibi eumdem demigrare compulit,

punitionis causa. Etenim ex hoc non deduci, uti vellet Comi-

tis patronus, eum comparari posse illis qui ad correctionem seu

custodiam detinentur in carcerem. Perperam itaque ex adverso

invocari Coscii auctoritatem, qui tradit nullum esse matrimonium

contractum coram parocho carceris, ab iis qui ibi accidenta-

liter detinentur ad correctionem seu ad custodiam. At Ferdi -

nandus qui erat aetate maior, sui iuris, nullo crimine inqui-

situs , nulla mulctatus damnatione, nonnisi quam iniuria

comparari facinorosis, cum esset plena libertate praeditus eli-

gendi domicilii. Et admisso etiam quod maternae punitionis

causa Londini moraretur, nihil unquam comunis eum habere

cum domicilio reclusi in carceribus loco custodiae : nihil enim

magis exoptasse quam se nulli subiectum reddere.

Quod Londinensem incolatum abhorreret, thesim haud

immutare : manere enim semper eum alio migrare noluisse

si nihil avocar et: quae conditio domiciliorum omnium pro-

pria est.

Demum nihil Comitem proficere ex Benedictina Constitu-

tione paucis vel ex voto Emi Tarquini. Etenim Pontificem

doctissimum ius comune confirmasse ad cuius normam redigi-

tur constitutio, et mensis unius habitatione meram praesum-

ptionem haberi, quatenus nihil de animo constet. Idipsum