enim in Belgio generatim, ad maio-

res Ordines non assumantur, nisi

ii clerici, quos ecclesiae necessitas

aut utilitas exposcere videatur, et

de quibus indubia spes est, ut sta-

tim ac sacerdotio initiati sunt, ali-

quod officium consequantur cui ho-

nesta pensio a publico aerario assi-

gnatur, hinc fit, ut nonnisi perraro

accidere possit, ut viri ecclesiasti-

ci non habeant unde sustententur,

et de eo quod raro occurrit, legem

statui non debere, nec introduci no-

vissimam disciplinam quae praxi uni-

versae Ecclesiae valde adversatur.

» Gravissima autem scandala ac

admirationem in ordinandis et e o -

rum consanguineis suboriri posse

ex nova introducenda methodo, as-

serunt plurimi eiusdem regionis An-

tistites, ceu reperitur in informatione

Emi Cardinalis Archiepiscopi Me-

chliniensis ad Eminentissimum Sa-

crae huius Congregationis Praefe-

ctum « Si ordinandi ( ita ille ) dein-

ceps loco tituli patrimonialis aut pen-

sionis semel solvere cogerentur ducentos

francos ad annuos census applicandos,

facile evenire posset, ut hac in dioe-

cesi mea tam ordinandis quam eorum

propinquis displiceret, et Ecclesiae

hostes inde occasionem sumerent ca-

lumniandi clerum »; et forsan non

effugere apud imperitum vulgus ali-

quam simoniae speciem eam sum-

mae solutionem pro acquirendo iure

quodam ad sustentationem futuram

de qua ordinati, maiori sane ex par-

te , statuto casu haud eveniente ,

subsidium nullum accipere deberent.

x xiv. 569

» Nec satis tutum videretur huius-

modi constituendum commune ae-

rarium , cum spes non adsit fore,

ut praesidio potestatis civilis muni-

retur, et ideo nec difficile posset ac-

cidere, ut dépérirent census ex so-

lutionibus singulorum ordinandorum

constituti : ac eo in casu qualibus

oneribus obnoxiam fore mensam e-

piscopalem, et qualibus murmuratio-

nibus et querelis locus praeberetur,

satis praevideri potest. Nec etiam

ambigendum quin administratio com-

munis aerarii , innumeris obnoxia

esset difficultatibus, et insuper, uti-

lium , inde provenientium , divisio

querelis, dissidiis et accusationibus,

ipso Episcopo minime excepto, viam

aperire posset, sicuti in historiis ac-

cidisse legimus, antequam de divi-

sione bonorum ac reddituum sapien-

tissime ab Ecclesia provideretur; de

quo mentio est in Verulana, Divi-

sionis massae capitularis die 29 Mar-

tii 1817.

» Obstat proinde etiam illa in-

veterata Ecclesiae universae praxis,

qua, licet patrimonium sacrum con-

fici debeat ab iis ordinandis qui nec

Beneficium ecclesiasticum nec pen-

sionem pacifice possident; qua, licet

etiam alienatio bonorum in titulum

ordinationis assignatorum ipsis pror-

sus prohibeatur, donec Beneficium

congruum assecuti fuerint: attamen

nec minima bonorum patrimonia-

lium pars ad ecclesiam transire de-

beat, atque eorundem bonorum ple-

num dominium clericis omnimode

debeatur; et ideo distractio, atque