570 EX S. G. RITUUM

singula facta enarrent quae historici dixerunt, aducientes iurantes- que hoc a patre didicisse, illud vero rescivisse a matre, quae a maiori avúnculo fuerat edocta. Hoc ritu certe nulla inquisitio Apo- stolica vel Ordinaria confici poterit; sed illud unum requiritur, ut testes de auditu et de publica voce et fama historicis iungendi non desint. Hinc cum in causa nostra triginta et amplius testes adsint, qui fere omnes nedum ex publica voce et fama edocti ac instituti sunt, sed ex maiorum traditione, cuius anulos a Dei Famulae coae- vis descendentes non pauci describunt, quumque eorum testimonia cum historicis plane cohaereant, satis plus habemus quam iura nostra requirunt. Neque est igitur cur solliciti simus de iis testibus, quos nihil faciendos Censura ducit, quod quaestionibus super virtutibus, supernis donis et fama sanctitatis, qua vivens enituit Dei Famula, satisfacere nequiverint. Nihilo secius hi quoque indefensi omnino deserendi non sunt.

Etsi nihil habeant de virtutibus, de supernis donis et sancti- tatis fama Servae Dei in humanis adhuc agentis, non tamen ita despiciendi sunt, prout eos Censura iudicat. Etenim satis ampla et ipsi ediderunt testimonia (quod Censura sollers ne in dubium quidem adducit) de sanctimoniae et miraculorum fama, quae iu- giter post Dei Famulae obitum viguit ac viget per traditionem ad nos usque provecta ideoque omnes optime causae suffragantur. Immo nimis audax eius opinio non esset, qui censeret ex hisce solis testi- bus plenam et legitimam confici posse probationem rei, dè qua in hoc iudicio controversia est. Ac sane, quidnam in hoc iudicio quae- ritur? Reponit Benedictus XIV " quod pro obtinenda signatura Commissionis non est necesse probari in specie virtutes et mira- cula (id enim reservatur ad aliud iudicium....), sed opus tantum- modo est, ut virtutum atque miraculorum fama probetur ". Ra- tionem autem huius famae probandae tradens sapientissimus idem Pontifex ita docet: u Fama sanctitatis erit a testibus bene proba- ta, si alter ex eis deponat, se in certo loco audivisse populum lo- quentem ex. gr. de fidei virtute, aut de certis actibus fidei, cdter autem deponat se in alio loco audivisse populi multitudinem lo- quentem ex. gr. de virtute charitatis, aut de certis actibus chari- tatis ,,.

Ratione itaque inspecta quam iuridica famae probatio confici potest, videamus quid de Ancilla Dei neglecti a Censura testes enuncient ac praedicent. Aiuíít hi fere omnes se audivisse maiores loquentes de Serva Dei non quasi de communi et vulgari muliere,