Epistola Encyclica 571

et zelum quo flagratis pro domo Dei, magis magisque exci-

tamus et incendimus, ut periculum quod instat, contendatis

amovere. Magnos sumite animos, quibus dignum virtute vestra

certamen obeatis. Certum namque Nobis est, nihil vos fore

animis neque virtute minores iis Venerabilibus Fratribus, qui

alibi inter vexationes acerbissimas pro hac ipsa libertate Eccle-

siae opprobriis et tribulationibus spectaculum facti, non modo

rapinam bonorum suorum cum gaudio suscipiunt, sed etiam

in vinculis certamen sustinent passionum. 1

Ceterum non in viribus nostris sed in virtute Dei spes

omnis posita est; Dei namque causa agitur, qui oraculo num-

quam defecturo nos ita praemonuit et erexit : In mundo pres-

suram habebitis, sed confidite, ego vici mundum. 2 Nos itaque,

qui pro munere Nostro Apostolico in hoc bello tam vario et

atroci contra Ecclesiam indicto, divina gratia infirmitatem

Nostram roborante, duces constituti sumus, ea vobis renun-

tiamus ac spondemus, quae S. Martyr Cantuariensis verbis

olim expressit huic aetati et periculo apprime congruentibus :

« Causa quam contra nos exercent inimici Ecclesiae, inter ipsos

et Deum est, quia nos nihil aliud ab eis quaerimus, nisi

quod Ecclesiae suae aeterno testamento pro ea in suscepta

carne immortalis reliquit Deus. In fide ergo et charitate Christi

exurgatis Nobiscum in auxilium Ecclesiae, et auctoritate et

prudentia vobis collata occurrite hominibus, quibus nullorum

successuum copia sufficit, si Ecclesia Dei gaudet libertate. Con-

fidimus in vobis abundantius, praesertim in causa Dei. De

Nobis autem pro certo tenete, quia satius ducimus mortem

incurrere temporalem, quam miserae servitutis angustias per-

petuare. Nam huius controversiae exitus trahetur ad conse-

quentiam temporum futurorum, ut Ecclesia aut perpetuis,

quod absit, aerumnis lugeat, aut perenni gaudeat libertate » . 3

1 Heb. 10, 32 seq. 2 Io. 16, 33. 3 S. Thom. Cant. ep. 33.