572 PINNEN.

saeculi, quo tempore, per Franeorum invasionem, ab antiqui iuris exercitio aut prohibiti sunt aut abstinuerunt.

Vacante at vero anno 1847 dicta paroecia, Episcopus D'Alfonso rem ad trutinam revocavit; et subinde memoriae tradidit in regesto curiae archidiáconos cursu plurimorum saeculorum iure institutionis exercuisse quoad Archipresby- teros Colliscorbini ; ultimum Archidiaconum, qui, exeunte saeculo transacto, hoc iure usus est, fuisse sacerdotem Scor- pionem qui, ceu antecessores eius sese dicebat Ordinarium Colliscorbini. Nescitur an id esset ob partialem Praelatu- ram ; sed verosimilius est hanc potestatem quasi episco- palem servatam fuisse ex antiquo more et iure, quo ec- clesiarum cathedralium archidiaconi vicariam Episcopi gerebant iurisdictionem. Quum vero ex concordato omne ius Praelatis secundariis ademptum fuerit, hinc institutio praedicta concedi nequibat absque speciali delegatione. Hoc non obstante voluit Episcopus ille quod Archidiaconi Cathe- dralis concédèrent testimoniales litteras de institutione ca- nonica Archipresbyterorum Colliscorbini ab Ordinario facta, et iure delegato, non ordinario in possessionem eos im- mitterent.

Ac ita res pacifice processerunt, bis eodem Episcopo D'Alfonso committente Archidiaconis praefatum institutionis ius. Moderno vero Praesule sedente, cum primum vacavisset dicta paroecia, Archidiaconus bullas institutionis sacerdoti electo concessit, ipso annuente Episcopo, qui modo tamen fatetur, se tunc in errorem ductum fuisse ob nimiam fidu- ciam qua prosequebatur Archidiaconum, qui etiam pro-vi- carii generalis munere tunc fungebatur.

Verum anno 1881 iterum vacante paroecia Colliscor- bini, et electo per. concursum novo paroeciae rectore, huic ipsemet Episcopus bullas institutionis, ipsamque corporalem beneficii possessionem tribuere voluit: simulque monuit Ar- chidiaconum, ut ad S. C. C. recurreret, si quid iuris in hoc habere praesumeret.