574 DISPENSATIONIS MATRIMONII

«cum muliere, prout mihi commissum fuerat, per Parochum lo- « calem, qui una Vice-Archi diaconus districtualis est, illico com- « municavi. Mulier Rosa N. apprime intelligendo statum quae- « stionis respondit, in hanc conditionem se plene acquiescere; « immo hoc sensu novam, quae stat in promissis, propositionem « se maxime urgere, ut huic causae iam in duodecimum annum « dilatae tandem finis imponatur: de nuptiis novis dixit, se nunc « saltem et adhuc minime cogitare, si tamen propitio Deo in fu- « turum eas aliquando anhelaret, inconsulta S. Congregatione, « se nullo modo inituram ».

Novae animadversiones conscriptae sunt a Defensore matri- monii, qui totus in eo erat, ut inculcaret, matrimonium ratum non debere sine gravibus causis dissolvi : cogendam mulierem esse per ecclesiasticas censuras, ut debito coniugali satisfaceret, quum ipsa, contracto matrimonio, potestatem sui corporis non habeat, sed eius vir; matrimonium esse consortium omnis vitae. Facta itaque nova causae propositione iuxta methodum prae- scriptam in Benedictina Constitutione Dei miseratione, ad dubi- tandi formulam: « an sit standum vel recedendum a decisis in casu » : S. Congregatio die 28 Maii 1870 respondit : In decisis.

Ex QUIBUS COLLIGES:

I. Matrimonium validum esse, quamquam aliquis ex coniu- gibus postea ignorasse se dicat matrimoniale debitum, eoque cognito non fuisse matrimonium initurum affirmet.

II. Ut enim contractus quivis validus sit (maxime si non unam tantum obligationem secumferat), non exigitur, ut singula officia et obbligationes cognoscant contrahentes, quae ex ipso contractu derivent: sed satis est, ut voluntas contrahentium fe- ratur in contractum universim sumptum prout ab aliis frequen- tari consueverit.

III. Manente matrimonio tantum rato ex obstinata mulieris renuentia, animorum dissociatione superveniente, si spes non affulgeat, coniuges individuam vitae consuetudinem inituros, im- plorari utiliter posse Apostolicam dispensationem.

IV. In praesenti vero themate praeter inconci l iabi lem dis- sociationem animorum ex dicta causa neque suspicionem de- fuisse mulierem aliquo frigiditatis vitio laborare.

,