§ 7 4 APPENDIX

Quoniam vero ab hoc decreto

non datur vera appellatio, saltem

in suspensivo, hinc, durante suspen-

sione, sacerdos qui sacramenta mi-

nistrat irregularis fit: quia decre-

tum suspensionis hoc, ab Episcopo

latum, in sua permanet vi, donec

Apostolica sedes idem decretum

rescindât, aut moderetur. Notare

placet quod Instructio ipsa nullam

agat distinctionem quoad irregula-

ritatem incurrendam, scilicet an

suspensio lata fuerit uti censura

vel uti poena. (1) Abscisse dicitur

incidere in irregularitatem qui, ob-

tentu etiam appellationis interpo-

sitae, praesumeret ministrare in al-

tari, aut suum ordinem solemniter

exercere.

Non desunt doctores, etiam ma-

gni nominis, qui censent irregu-

laritatem contrahi ex violatione

suspensionis mere poenalis. Tamen

a plurimis et universaliter ea ad-

mittitur sententia, ut absque ulla

distinctione irregularitas incurratur

ob spretam suspensionem, sive haec

sit proprie censura, sive poena. Et

additur ratio, quia scilicet suspen-

sio, quae est mere poena privat sa-

cro ministerio, sicut privat suspen-

sio quae est proprie censura; nec

minus indecens videtur ut suspen-

sus in poenam delicti, divinis se

ingerat, quam qui ob contumaciam

est censura suspensionis obstrictus.

Quam opinionem sequuta est S. C C .

in Lucionensi; in qua agebatur de

suspensione lata in poenam, et ta-

men dubio quarto « An parochus

ob violatam suspensionem contra- xerit irregularitatem in casu » respondit: affirmative. (2) Quaeri-

tur autem ab auctoribus an Epis-

copus vel Papa absolvere valeat ab

incursa irregularitate ob violatam

suspensionem latam ex informata

conscientia. Certum esse, aiunt,

ipsum Episcopum dispensare posse

ex cap. 6, Sess. 24 si suspensio maneat occulta, aliter ad Papam

pertinet.

Attamen ad dignoscendam fa-

cultatem quam Episcopi habent ex

Tridentino cap. 6 Sess. 24, omis-

sis variis opinionibus, regula certa

traditur a Fagnano lib. 3 decret,

ad Cap. Vestra de cohabit. cleric. et mult. in fin. hisce verbis: « Sa-

cra Congregatio censuit, quando

delictum, ex quo provenit irregu-

laritas, est publicum, quamvis actus

ille, quo interveniente, irregulari-

tas incurritur, occultus sit, Episco-

pum dispensare non posse, veluti

si Sacerdos publice excommunica-

tus, vel notorie simoniacus occulte

Missam celebraverit: quod si deli-

(1) Suspsnsiu aliquando irrogatur uti censura aliquando uti poena. Obiectum materiale suspensionis est delictum nec mere praeteritum, nec mere futurum, sed participans de utroque ; obiectum autem formale est contumacia delinquentis fran- genda. Suspensio uti poena infligitur ob delictum praeteritum, suspensio uti censura magis convenire videtur piae matri Ecclesia?, quae praefert mederi, quam punire.

(2) Confer Vol. XIV. 310 §. Quibus.