578 ALLOCUTIO

gebai asperrima conditio, in qua bisce temporibus poene ubi- que non modo civilis Societas, sed et Catholica Ecclesia, atque haec praesertim Apostolica Sedes versatur, quae sua per vim temporali dominatione spoliata eo adducta est, ut pleno, libero, nullique obnoxio suae potestatis usu perfrui omnino non possit.

At quamquam, Venn. Fratres, hisce de causis ad delatum honorem recusandum movebamur, quo tamen animo obsistere divinae voluntati potuissemus quae tam luculenter nobis eni- tuit, in vestrarum sententiarum consensu, et in ea pienissi- ma sollicitudine, qua Vos Catholicae Ecclesiae bonum unice spectantes, illud assecuti estis, ut quam citissime Summi Pon- tificis electio perficeretur?

Oblatum itaque supremi Apostolatus munus nobis susci- piendum, et divinae voluntati parendum esse duximus, fidu- ciam nostram penitus in Domino collocantes, ac sperantes firn iter daturum humilitati Nostrae virtutem, qui contulerat dignitatem.

Cum vero, Venn. Fratres, nunc primum ex hoc loco ve- strum amplissimum ordinem alloqui nobis datum sit, illud imprimis solemniter coram vobis profitemur, nihil un- quam Nobis in hoc Apostolicae servitutis officio antiquius fore, quam divina adiuvante gratia eo curas omnes intende- re, ut Catholicae Fidei depositum sancte servemus, iura ac rationes Ecclesiae et Apostolicae Sedis fideliter custodiamus, et omnium saluti prospiciamus, parati in his omnibus nullum laborem defugere, nulla incommoda recusare, nec unquam committere, ut animam Nostram pretiosiorem quam nos fa- cere videamur.

In his autem partibus Ministerii Nostri obeundis, consi- lium, sapientiamque Vestram Nobis non defuturam confidimus et ut numquam desit, vehementer exoptamus ac petimus; quod quidem ita a Vobis accipi volumus, ut non officii stu- dio, sed pro solemni testificatione Nostrae voluntatis hoc dictum intelligatis. Alte enim insidet menti Nostrae quod in sacris uteris ex Dei iussu Moyses fecisse narratur, qui gravi