Tusculana 5 7 9

York exemptionem Oratorii opposuerunt, sed adductis utrin- que rationibus « ipsi Religiosi, re melius considerata, fieri posse (Visitationem) ab Tusculanis Episcopis affirmarunt », quam- que idem Emus perfecit, quinimo jn posterum claves Capellae parocho loci tradendas esse decrevit. Alia formalis querela locum habuit a. 1834 iam absoluta Visitatione canonica, at illius iuridica actio ab ipsis Carmelitis derelicta fuit, quique proinde ceteras S. Visitationes pacifice permiserunt. Hinc etiam apparet Tusculanos Praesules non more peregrinorum sed specie potestatis episcopalis et suetis solemnitatibus Ae- diculam invisisse, dum approbarunt librum Missarum, altare inspexerunt, absolutionem impertierunt, decreta emiserunt, etc.

Allegationes parochi. Ipse quoad primam quaestionem observat non licere Regularibus funus persolvere in die tertia a defuncti morte, quando in propria paroecia exequialis Missa, praesente cadavere, celebrata non fuit. Ratio est quia illud funus locum Missae exequialis tenet, quae privative ad paro- chum spectat. Sane Card. D'Annibale (Summ, theol., part. ß, n. 176) docet quod «ius funerandi cohaeret, tamquam ac- cessorium, iuri sepeliendi...»; et Rituale Rom. (tit. 6, cap. i, n. 4) vult ut «quantum fieri poterit (idest, iuxta parochum, nisi maiori vi impediatur v. g. a lege civili ob contagiosum

morbum), Missa praesente corpore defuncti celebretur »; item S. R. C. in Caietana 13 Sept. 1670, n. 1409 ad i, et in Pi- tilianen. et Soanen. 22 Iulii 1848, n. 2971 ad 2, declarat spectare ad parochum agere officium super parochianis et Missam exequialem canere, etiam praesente Capitulo Cathe- dralis. Quod confirmant Statuta Cleri Rom. a. 1862 (cap. ß, §§ // et 17).

Nec in casu, subdit parochus, aptari potest decretum S. R. C. in una Ordinis Minorum Conventualium S. Fran-

cisci 13 Maii 1879, n. 3494 ad i ( i ) , quia ibi speciales ade-

( 1 ) Cfr. Acta S. Sedis, vol . 1 2 , p. 3 3 3 .