580 Appendix II

e paterno domicilio, assertique sponsi domicilium sequuta sit. Quarto infertur, ita Barbosa (de off. et potest. Episc., p. 2, alleg. 32, n. 67) foeminam, quae coram Parocho suae parochiae contraxit matrimo- nium invalidum, seque inde transtulit ad domum sponsi commo- rantis in alia parochia cum intentione ibi perpetuo manendi, non posse postea coram eodem parocho matrimonium de novo valide celebrare; nam ille non dicitur amplius proprius parochus ac Sacer- dos, cum femina mutaverit et amiserit primum domicilium, statim ac incepit habitare in parochia sponsi cum intentione ibi perpetuo manendi. Ita Sanches, etc. Dixi secundo eiusmodi re validation em fieri licite non potuisse, nisi nova impetrata dispensatione ab impe- dimento mixtae religionis. Dispensatio enim ab Archiepiscopo Pari- siensi impetrata evidenter nulla fuit. Ut enim valide concederetur, fieri debuit in- personam subditam. Hac enim conditione, et intra hos limites conceditur a Sede Apostolica nonnullis Episcopis, in quorum Dioecesibus, iam a pluribus annis haereses impune grassantur, facultas ab hoc impedimento dispensandi; ita ut circa personas, quae nullo modo sint subditae, eiusmodi facultas omnino deficiat, ac nulla sit. Iamvero nulla ratione sive Paulus, sive Francisca (quae insuper hae- retica erat, adeoque beneficii dispensationis indirecte, at certe directe incapax) subditi erant Archiepiscopi Parisiensis, quum in urbe Pari- siensi neuter sive verum, sive quasi domicilium haberet; quando- quidem certissimum est, relate ad dispensationem ab hoc impedi- mento, neminem Episcopi dispensantis subditum fieri, nisi saltem per quasi domicilium. Dixi saltem, primo quia mihi semper ea opinio perplacuit, quae verum, adeoque perpetuum domicilium hac in re exquirit. Quum enim considero Sedem Apostolicam semper dene- gasse eiusmodi facultatem illis Episcopis, qui magnam haereticorum multitudinem in suis Dioecesibus iampridem non haberent; quum etiam considero ipsam Sedem Apostolicam abstinuisse constanter, ac vere abhorruisse ab eiusmodi dispensationibus etiam per semet- ipsam concedendis in iis locis, ubi haeretici vel nulli, vel rari essent, tum profecto in eam me rapi opinionem sentio, eiusdem Apostolicae Sedis mentem ac consilium in eiusmodi facultatibus concedendis semper fuisse, ut eiusmodi dispensationes veluti quibusdam arginibus, in iis tantum locis conclusae remanerent, ubi haereses impune gras- santur. Ex quo merito concludi posse semper putavi, eiusmodi privi- legium ita esse locale, ut etiam circa illos tantum exerceri possit, qui loco sint afflxi ; ita ut spes iusta affulgeat, dispensationis effe- ctum extra praedictos limites nunquam esse emersurum. Atqui non verum atque perpetuum, sed tantum quasi domicilium sibi quaesi- verunt, quomodo afflxi loco dici possunt? Imo vel ipsi profitentur aperte, se nolle in eo loco consistere, sed paucos post menses, illam haeresis pestem, qua femina sit imbuta, in catholicam viri patriam sese illaturos. Quapropter si eiusmodi homines ad dispensationem