580 PINNEN.

indicare posse vel existentiam alicuius Praelaturae; vel pri- vilegium aliquod apostolicum, vel demum iurisdictionem il- lam amplissimam, qua olim Archidiaconi veluti vicarii et officiales Episcoporum fruebantur. At vero primum ab ipso- met hodierno Archidiacono excluditur, quum nullum certum extet huiusmodi praelaturae vestigium ; neque ulla super hoc habeatur memoria.

Alterum, nempe privilegium apostolicum, asseritur qui- dem, sed nullomodo videtur evinci. In bullis enim praefatis nulla unquam mentio fit de istius privilegii concessione, aut existentia, quod tamen faciendum fuisset si reapse vi pri- vilegii Archidiaconus processisset; imo videtur negari per verba « potestate nostra ordinaria. » Praeterea privilegia, ut aliquid valeant, probari debent, praesertim quum sint laesiva iuris communis et Episcoporum iurisdictionis limi- tativa, veluti dictum habetur in praecedenti Lycien. Ap- pellare autem ad ipsum factum, et exinde arguere privile- gium, quum modo ipsius facti quaeratur ratio, iam videtur inconcinnum, et sapere petitionem principii , veluti logici loquuntur, nec esset aliud ad summum quam supposititia assertio.

Exclusa itaque praelatura, neque evincto privilegio apo- stolico, restat, ne praesumamus abusum, ipsa archidiaconalis dignitas atque officium; per quam res optime explicari vi- deretur. Et re sane vera Archidiaconi potestas olim prae- potens per dioeceses erat: vocabatur Episcopi oculus, primus erat, ipsi archipresbytero superior, ac veluti vicarius natus Episcopi, cap. 1, De off, archici., adeo ut « re sacramen- tali excepta, nullum ferme negotium erat, quod sine Ar- chidiacono conficeretur. » Vecchiotti vol. 1, pag. 297. Po- testas autem ipsius utpote a canonibus dimanans vocabatur et erat ordinaria, Barbosa lib. i Iur. eccl., cap. 24, n. 36, Reiifenstuel /. c. n. 7, S. C. C. in Monasterien. 19 Se- ptembris 1769 §. 7, et est communis sententia. Quod tamen» haud impediebat, quin extraordinaria et delegata Episcopi auctoritate saepe numero ipse procederet.