APPENDIX V. 581

S. C. S. Officii 24 Aug. 1842 - Vic. Ap. Tunk. Occid.

Dubia quoad expensas faciendas pro cultu maiorum.

1. Ex lege civili huius Regni, pars bonorum quae vocatur phau-

Jcuong-koa, et quae pro cultu Maiorum destinata est, prohibetur vendi

et quovis modo alienari, et fructus ex ea percepti ad solum cultum

Maiorum impendi debent. (Dans les testaments, chacun est obligé de

léguer un dixième de ses biens au fils aîné pour faire les sacrifices

et autres cérémonies de culte des ancêtres; sans ce legs, le testament

-est nul. Aussi les chrétiens mettent cette disposition dans leurs testa-

ments pour en assurer la validité; mais ils n'entendent pas par là pre-

scrire des superstitions, et on fait seulement les suffrages habituels

selon l'usage de l'Eglise). Unde quaeritur quomodo agendum sit erga

•christianos qui' in tribunali sacro sese accusant praedictam partem he-

reditatis vendidisse, vel fructus inde perceptos ad usus profanos con-

sumpsisse,

2. Praedicta pars, ut decima pars bonorum familiae, ex lege debet

assignari primogenito masculo, sed in defectu prolis sexus masculini

lex iubet quod filius fratris maioris, et, in illius defectu, fratris mino-

ris, ut primogenitus habeatur, ac proinde, praeter partem dictam

phan-kuong-koa , quae illi datur ut curet de cultu Maiorum, adhuc

illi conceditur ius accipiendi unam partem hereditatis sicut caeteri li-

beri. Multi haud aequo animo ferunt quod maior pars bonorum suorum

in detrimentum liberorum, quos genuerunt, sic ad alienos transeat;

unde fit quod omni modo possibili conantur ut in fraudem legis liberi

sui maiorem partem bonorum familiae habeant, ita ut filio fratris nihil

detur nisi quod absolute denegari non potest, quin coram iudice re-

•circa dissolubilitatem matrimonii. De suppositione sive hypothesi supra

dictum est, pravam contrahentium opinionem, licet patriis legibus sive

moribus confirmatam, quod nimirum matrimonii vinculum dissolvi

possit, nequaquam per se officere matrimonii validitati, nisi haec opinio

deducatur in pactum tamquam conditio in actu ineundi matrimonii;

tunc enim matrimonium pullum irritumque evadit, uti semper accidit

cum matrimonio est apposita conditio substantiae ipsius repugnans.

-Quod vero ad postulatum attinet, non tantum nefas est coniuges in illo

errore post eorum baptismum relinquere , sed ad baptismum qui-

dem admitti debent, nisi antea probe instruantur de matrimonii indis-

solubilitate , et parati sint divinum praeceptum observare.