Tusculana 5 8 i

sacerdote privato ritu persolvi possunt; sed e contra ex re- solutionibus S. C. C. 19 Nov. 1662 et S. C. Visitationis A. 15 Sept. 1695 et 23 Ian. 1698 benedictiones puerperarum ad solum parochum spectant, quia ut habet Monacelli {Form. leg., tit. io, form. 18, n. io) fiunt « publice cum superpel- liceo , stola et aqua benedicta ac cum oblatione candelae, quae sunt signa iurisdictionis ». Cfr. Pignatelli (tom. j, cons. jó, nn. ß et p), qui .praeterea (loc. cit., cons. J4, n. 2) docet: « Non licere Regularibus benedicere domibus, navibus, cym- bis... quia istae functiones pertinent ad parochum ratione mu- neris... ». In themate autem benedictio animalium non modo facta fuit a Carmelitis ritu publico, sed etiam cum omnibus iurisdictionis signis et candelarum oblationibus. Ceterum in materia benedictionum multum valet consuetudo, uti habet Wernz (Ius Decr., tom. 2, n. 82p), quae in casu favore pa- rochi ab immemorabili viget.

Tandem quoad factum parochus addit Carmelitas in utra- que quaestione eidem iniuriam affecisse, quia scienter et vo- lenter cum parochi adversaras cooperarunt, qui in ipsius odium tum funus tum benedictionem animalium petierunt et obti- nuerunt. Etiam Emus Episcopus et Exmus Suffraganeus mi- nus rectam agendi rationem Religiosorum reprobarunt.

Allegationes Carmelitarum. Hi primo loco sustinent ex iure communi parochis competere tantum ius cadavera associandi ad ecclesiam parochialem ibique peragendi exe- quias, et etiam Missam de requie sed praesente cadavere. At parochi ius non habent eamdem Missam celebrandi abs- ente cadavere, eamque litandam fideles parocho committere non tenentur, veluti constat ex contraria praxi, ex Rit. Rom. (loc. cit.), quod inculcat ut «quantum fieri poterit, Missa prae- sente corpore defuncti celebretur», necnon ex citato S. R. C. decreto in una Ordinis Minorum etc. 13 Maii 1 8 7 9 , ubi edicitur: « Licere in aliena ecclesia et apud Regulares can- tare Missam de requie... postquam funeralia in ecclesia pa-

Acta S. Sedis, Vol. XXXVII, fase. 9. 37