582 Ex S. C. Episcoporum et Regularium

rochiali persoluta fuerunt, etiamsi Missa exequialis in ecclesia

parochiali non celebretur ».

Secundo loco Carmelitae benedictionem animalium in festo S. Antonii non reservatam sed communem esse contendunt. Sane ipsa non invenitur inter benedictiones reservatas Ritualis, ac praeterea S. C. EE. et RR. in Fulginaten. 25 Maii 1685 et in Tudertina 18 Nov. 1695, et S. C. C. in Ravennaten. 12 No-

vemb. 1695 decernunt « benedictiones animalium in die festo S. Antonii... inter functiones parochiales non connumeran ». Cfr. Ferraris (Bibl. can., v. Benedictio, art. f, nn. 21 et 22).

Accedit, iuxta Carmelitas, decretum S. R. C. Urbis et Orbis io Dec. 1703, n. 2123 ad 6, ubi dubio: «An bene- dictiones mulierum post partum, fontis baptismalis, ignis, se- minis, ovorum, et similium sint de iuribus mere parochialibus », responsum fuit: «Negative; sed benedictiones mulierum et fontis baptismalis fieri debere a parochis» ( 1 ) . Sub verbo similium

( i ) Ita in veteri Col lect ione Gardelliniana, sed in nova Collectione authen-

tica S. R. C. in respons ione ad 6 omissa sunt verba « benedict iones mulierum ».

Hinc sententia, quae tenet benedict ionem puerperarum n o n tantum a parochis

sed a sacerdotibus omnibus sive saecularibus sive regularibus peragi posse, si

n o n certa, saltem probabilior hodie evasisse dicenda est. N e m i n e m enim latet

m a x i m u m pondus praefatae a decisis recessionis in re tam gravi atque in a u -

thentica Decretorum edit ione peractae. Caeterum H. S. C. in Romana 21 N o -

vembr. 1893, n. 3 8 i 3 ad 2, decernit : « Benedict ionem mulieris post partum fieri

debere a parocho, si expetitus ipse fuerit; posse autem fieri a quocumque sacerdote,

si expetitus pariter fuerit, in quacumque ecclesia vel Oratorio pub l i co , certiore

facto Superiore ecclesiae ». Accedit deinde auctoritas S. C. C, quae in una Bo-

nonien. 20 Iunii 1620 ad 9 respondit : « R e g u l a r e s non prohiberi in eorum

eccles i is mul ieres post partum ad purificationem admittere », necnon in causa

Aquen. inter Carmelitas et parochum loco Incisae ad 10 dubium hisce verbis

conceptum : « An possint (Carmelitae) in propria ecclesia mulieres post partum

benedicere et ad purificationem admittere », diebus 9 Iunii 1708 et 27 Apri-

lis 1709 rescripsi t : « A f f i r m a t i v e » ; d e m u m in Derthonen. 3 Decembr. 1718 et

7 Decembr. 1720 ad 7 statuit pos se mulieres post partum accedere ad quam-

c u m q u e ecclesiam sibi benevisam pro recipienda benedict ione. Resolut iones vero

S. C. C, quae a fautoribus alterius sententiae opponuntur, vel referuntur ad

c o n s u e t u d i n e m contrariam et ad Constitutiones Synodales , quae parochis tantum

tribuunt ius benedicendi mulieres, uti in una Antuerpien. 18 Novembr . 1662