APPENDIX V. 585

S. C. S. Officii 17 April. 1749 - Paef. Miss. Tuneti.

Dubium quoad foenus pro pecunia hebraeis data.

Mercatores hebraei, Tuneti degentes, olim societatem cum turcis

inibant, pecuniamque suam collocabant super naves piratarum contra

christianos bellantes, atque his fundamentis inter christianos captivos

introductus fuit usus pecuniam dare hebraeis in foenore, usuramque

percipere, singulis mensibus, tres pro centum, etiam cum pignore ;

attamen periculum erat et pignus et sortem principalem amittendi,

quod pignus multorum non erat securum, et aliquoties aliqui et pignus

et sortem principalem amittebant. Nunc autem Bey hebraeis prohibuit,

ne amplius commercium cum turcis exerceant in navibus, sub poena

pecuniae et etiam vitae iacturae. Ideo scire desidero quomodo me gerere

in futurum, et quam usuram percipere valeant captivi fideles, tuta con-

scientia. Mercatores galli, atque etiam alii, qui sunt liberi, quando in

commercio pecuniam foenori dant inter se, solent exigere unum pro

centum singulis mensibus; quod quidem a mercatorum societate Mas-

siliensium fuit concessum. At vero captivi maiorem usuram exigere

possunt, ratione iniustae captivitatis, et periculi sortem principalem

amittendi, ut saepe contingit; ipsimet hebraei eis sponte offerunt tres

pro centum; existimo eos id facere posse more pristino. Insuper ad-

vertendum est, quod hebraei nativi tam erga Christifideles perfidi sint,

ut occasionem non praetermittant eos prodendi.

R. Fiat Instructio mittenda ad P. Carolum Felicem, missionarium

Ordinis Capuccinorum, in qua, iuxta epistolam circularem Sanctitatis

Suae ad Episcopos Italiae, sub die 1 Novembris 1745, incipientem

Vix pervenit, eidem significetur quod contractus, ad hoc ut pariant

fructus, debent suam denominationem habere, nempe census, cambii

maritimi, cambii per nundinas, lucri cessantis et damni emergentis

certi cum interpellatione, iuxta notoria requisita Pauli de Castro, vel

decreto est limitatio superdicta dummodo aliunde non intervenerit certa iniustitia. Iustitiae siquidem effata : Suum cuique reddendum; Quod tibi fieri non vis, alteri ne feceris, ab ipsae naturae lege ma- nantia, ubique gentium vim obtinent. Si quae igitur bonzus sive in medicae artis, sive in sacerdotalis officii exercitio se certo noverit iniuste percepisse, restituat domino vel eius heredi necesse est ; aut, si uterque incertus sit, pauperibus eroganda, quorum nomine venire idem bonzus ex facti specie minime videtur.