Matrimonii 585

initurum. - Ac rursus interrogatus, an ipse et Armanda puta-

v e r i t necessariam ad matrimonii validitatem assistentiam

parochi proprii - respondit, omnia haec ignorasse, neque

quidquam scivisse de promulgatione Concilii Tridentini.

Inquisitioni supposita mulier et percontata an Neo-ebo-

racensem urbem matrimonii ineundi causa petierit cum licentia

proprii Parochi, respondit, ad nullam licentiam cogitasse. -

Interrogata vero de Concilii Tridentini promulgatione ac de

necessitate proprii Parochi reposuit, sibi notum esse quod

matrimonium facilius posset contrahi in urbe Neo-eboracensi

quam in propria dioecesi, ac Rectorem S. Vincentii de Paulis

tamquam suum Parochum et Confessarium adivisse prorsus

ignorans, quid nomine Parochi proprii intelligatur. Tandem

subdidit, tam ipsam quam Albertum intentionem habuisse in

ea civitatem fixam moram ponendi.

Post haec coram eadem Curia testium multitudo constitit,

quorum alii alia noverant, ac multa rerum adiuncta narrarunt.

His habitis proposita est causa per dubitandi formulam

quae in calce prostat.

Disceptatio synoptica.

ARGUMENTA PRO ALBERTO . Qui Alberti partes agit in pri-

mis meminit quae magis nota sunt, scilicet quae forma in

matrimoniis servari debeat ex decreto Tametsi et quod pro-

prius ille tantum Parochus habetur cui subest domicilii aut

quasi domicilii locus. At neutri ex contrahentibus proprium

fuisse ait Rectorem Neo-eboracensem, quia neuter in illa

urbe domicilium aut quasi domicilium comparaverat. Nec

iuvat obiicere primo decretum Tametsi servandum non esse

in locis in quibus vulgatum non fuit, cuiusmodi est americana

illa civitas : secundo, etsi servari deberet, quasi domicilium

Alberto non defuisse. His enim ita occurrit.

Constituit in iure, si quis degens in loco in quo decretum

servatur, celebret in alio, in quo non servatur ut obstacula