Matrimonii 589

Haec de Alberto. Ad Armandam quod attinet, paucis se

expedit defensor, liquet enim illam nonnisi triduo ante matri-

monium in Neo-eboracensem civitatem venisse.

Plura etiam de Parocho animadvertit, qui dixerat coniuges

domicilio in civitate pollere. Ac primo illum redarguii ex

eo quod omnia festinanter sine documentis, sine ulla inqui-

sitione gesserit, quamvis non ignoraret contrahentes in Gallia

matrimonium inire non potuisse, et hoc non consistere, nisi

prius domicilium in Neo-eboracensi urbe obtinuissent; deinde,

eodem rectore fatente, demonstrat illum de hoc domicilio

deposuisse dumtaxat in fide coniugum, de quorum fraude

disputatur.

Defuit igitur animus, concludit, defuit terminus triginta

dierum, atque ita quasi domicilii commentum evanescit. Unde

matrimonium loculento formae vitio laborat: atque hoc ita

insanabile censetur, ut nulla vel damni vel necessitatis causa

(quae tamen in casu omnino defuisse ait) purgar! valeat,

testibus Ursaya, disc, eccl., t. 2, par. i, disc, io, n. 130 et Spina, De testam., Gloss. 13, n. 43.

PRO VALIDITATE MATRIMONII . Qui vero matrimonii partes

agit, testimoniis in primis recitat ut probet Albertum neque

mente neque corpore infirmum fuisse cum matrimonium inivit :

ac propterea recedere ait exceptionem quod ille omnino sui

compos non esset dum in Ecclesia sisteret. Deinde ad domi-

cilii quaestionem gradum faciens, hoc ex parte Alberti explorat,

et quamquam unus sufficeret mensis ad domicilii compara-

tionem, ait in casu Albertum quinque mensibus in Neo-ebo-

racensi civitate moram fecisse.

Q u a in re hoc ille iuris fundamentum constituit. Distin-

guendum est, ait, inter quasi domicilium quod necessarium

censetur ad valide contrahendum matrimonium ubi Concilium

Tridentinum viget, et quasi domicilium quod quisque acquirit

in loco ubi lex Tridentina publicata minime extat. Primum

illud quaeritur iuxta constitutionem Benedicti X I V ad Archie-

piscopum Goanum et S. Ordinis resolutiones : alterum ex iure