§90 GAUDISIEN.

lites, infausto successu intentatas, ingentes sumptus obierit, patrimoniumque iam tenue exhauserit.

Et haec quidem familiae Apap angustia maior iuxta patronum apparet , si comparetur cum abundantiori fami- liae Mifsud statu. Hi enim opipare vivere dicuntur. Quanto igitur hisce supervacanea, tanto aliis utilior fieret parva haec controversi beneficii dos.

Qua de re censuit defensor, pontificium rescriptum omni- modi esse valoris. Ast dato parumper quod defectus aliqui irrepserint in precibus , nihilotamen secius rescriptum va- lidum mansurum patronus autumavit.

Siquidem obreptionis seu subreptionis vitium non modo difficilis probationis est , sed etiam difficulter seu nonnisi ex plenissimis argumentis admittitur; nam odiosum valde est admittere, Principem aut inconsiderate gratiam largi- tum esse, aut in errorem fuisse inductum. Ita sane s. Rota in Centumcellarum- super aperitionis oris coram Mari- ni 18 Aprilis 1842 § 4: « Rescriptum pontificium non aliter convelli potest, quam si luculentissime demonstretur, gratiam obreptam subreptamve fuisse, praesertim si de gra- tia agatur post informationem ac votum indulta : » veluti in themate contigisse videtur. Episcopus enim ad rem vo- tum informationemque dederat. Et merito quidem ; quia, sicut in eadem causa iterum acta die 16 Martii 1843 le- gitur, « rescripta Principis religiose servanda , nisi dolose impetrata deprehendantur. »

Imo adeo vitium obreptionis et subreptionis difficilis probationis et admissionis est, ut in cit. caus. tradatur : « Non vitiatur gratia per falsam concessionem eorum quae probabiliter concedentem non moverunt ; » et infra : « In gratia post informationem indulta, admittenda non est obre- ptio et subreptio, utut in precibus minus recte res expositae sint. Sicuti non admittenda est quoties ea in minimis ver- satur, ut quae res minus recte sunt expositae , numquam concedentis voluntatem immutassent. » Itemque in Roma- na seu Veliterna super aperit, oris 24 Iulii 1848 coram