Ventimilien.

autem est rationabilis, quando non opponitur legi naturali et divinae neque praebet occasionem peccati neque disrumpit nervum ecclesiasticae disciplinae. Cfr. Vecchiotti (Inst. can., vol. i, cap. 2, § 28) cum aliis passim. Est legitime praescri- pta, quando temporis diuturnitate iuxta S. Canones adiuvatur; quinimo immemorialis currit etiam absque titulo, quia prae- sumit privilegium Apostolicum, ut pluries tenuit H. S. C. in Fabrianen. io Martii et 7 Apr. 1739 , in Camerinen. 18 De- cembr. 1819 et in Tkelesina 22 Aug. 1901.

In facto autem observant quod Canonici et presbyteri in funerum associatione semper intervenerunt cum Regularibus ex immemoriali consuetudine, quae numquam violata fuit neque a Capuccinis, uti vel ipse Episcopus Ventimiliensis in suis litteris 23 Maii 1903 ad H. S. C. confirmat. Quae con- suetudo, aiunt ipsi, radicem habet in Synodo provinciali Ia- nuensi approbata a Gregorio XIII, ubi statuitur: « Ante omnes alios vocari debere una cum parocho canonicos et capellanos...; post ipsos unicuique licere quos voluerit accer- sere ». Haec autem dispositio ad unguem recepta fuit in sua Synodo ab Episcopo Albinganensi Landinelli, ad cuius dioe- cesim antiquitus pertinebat oppidum S. Remi. Quin imo, cum a. 1600 nonnulli Regulares hanc legem infringere voluissent, S. C. EE. et RR. literas Episcopo Albinganensi dedit, quae referuntur a Pignatelli (Cons. can. 20j, tom. 4, n. 2), et quibus Religiosi observare praecipiuntur praefatum decretum Synodi provincialis Ianuensis. Serius erecta fuit dioecesis Ventimi- liensis, ad quam nunc pertinet oppidum S. Remi, et a. 1847 Episcopus Biale praecitatam dispositionem renovavit in sua Synodo dioecesana.

Iam vero quod haec praescriptio sit rationalis, nedum traditur ab ipso Pignatelli (loc. cit., n. jp) sed etiam ab H. S. C. in una Nullius Montis Cassini 26 Ian. 1726 in qua resolvit:

« Licere haeredibus defunctorum solum parochum vocare ad funus, sed quatenus alios presbyteros vocare velint, esse prae-