RENUNCIATIONE. 599

Quamobrem si ille, qui Beneficium resignaverit, .postea il- lud quaeral, repelli quidem posse per exceptionem emissae re- nunciationis : at si ipsam renunciationem impugnet, officium iu- dicis intervenire debere, ut respondit Clemens III. in cap. 5 de Remine. « Super hoc quod sciscitaris utrum ecclesiastica Beneficia reposcenlibus obiecta spontaneae abiurationis exceptio sine causae cognitione sit admittenda, et an actoris, quod sponte non renun- ciavit , an rei de spontanea renunciatione debeant probationes ad- mitti ? Sic tuae experientiae respondemus, quod nulla ratio hoc verisimile reddit, ut quisquam Beneficium -, multis forte expensis et laboribus acquisitum quo subslenlari debet, facile sine magna causa sua sponte resignet: ideoque supervacuum esse non credi- mus, causam resignationis diligenter inquiri: quam si forte pro- babilem, idest non vi nec metu nec oppressione nec interventu pecuniae nec promissione extortam iudex invenerit, maxime si non intervenerit iuramentum, quod vix fieri de voluntate propria cre- ditur, quod fere semper a malo est (nisi replicatio canonica fue- rit apposita) admittere non poslponas. Porro licet negantis factum per rerum naturam nulla sit probatio, eius tamen, qui sponta- neam renunciationem negat (cum implicite et quodammodo re- plicando inficietur super assertione sua, habito ad dignitatem et opinionem respectu) probationes credimus admittendas.

Quare, animadversum es t , totam quaestionem in praesenti themate reduci, an sponte Livius rcnunciaverit, et an interve- nerit iusta causa.

Quod Livius sponte paroeciam non dimiserit eruebatur ex illo rerum ac repentino apparatu, quo tamquam publicus reus in processu criminali implicatus videbatur, et ad scandalum inde proventurum declinandum adactus fuerat et renunciationem emittere et exilium quodammodo pati ; cum octo abhinc annis venerationem in regenda paroecia sibi promeri tus fuisset.

Eiusmodi autem metum fuisse iniustum, cum postea infe- rior Iudex civilis fassus esset, dictas epistolas nihil minus ho - nestum continere. Quod si illae repertae fuissent Presbytero non omnino dignae, debuisse fortasse aliqua canonica animadversione Livium puniri, non tamen paroecia privari; quae, cum magna sit poena, infligi non potest nisi ob magna delicta. Quin imo post longum undecim annorum intervallum , quo indubia resipi-