Be inamovibilitate Vicariorum Cathedralium 599

posse, 1.° nempe principal i ter et ex pr imaeva institutione, 2.° ex unione, quam dicunt accessor iae . Ex quibus disceptationibus, sive primo, sive secundo modo ecclesiae paroeciales uni tae Capitulis sint, opinio obtinuit, quod Episcopi generatim possint cogere Capitula eiusmodi ad Vicarios temporales deputandos ne confuse et vage exer- ceantur, sine designato pastore.

Verumtamen si ecclesia paroecialis primo reperiatur modo uni ta Capitulo cuidam, per unionem nempe subiectivam, sive principali ter et per pr imaevam institutionem, tunc Episcopus nequit Vicarium perpetuum constituere ubi iam Vicarius temporalis fuerit. Quod robo- r a t u r auctoritate Rotae cor. Molines, Decis. 1082, n. 27 et 28, ubi de- c id i tur : « Hodie enim post Concilium Tridentinum cura animarum exerceri potest per Vicarios ad nutum amovibiles, ita ut nec ipse Epi- scopus obtineat facultatem curatos amovibiles reddere perpetuos, nisi concurrente aliqua iusta causa, ut ex mente S. C. Concilii ».

Nam quum in hoc casu Capitula paroecias habeant sibi pleno iure subiectas, iura parochialia ad Capitula pertinent, minime vero ad Episcopum. Et eadem Capitula dictarum paroeciarum, penes quae an imarum cura residet, possent pro lubi tu deputare idoneos Vicarios temporales. Proindeque si per Episcopum Vicarius perpetuus consti- tueretur in paroecia Capitulo subiective et pleno iure uni ta , eo ipso Capi tu lum despoliaretur iure et officio parochi ; et esse verus paro- chus cessaret; sed Vicarius efficeretur verus parochus, quamvis titulo destitutus.

Hinc ex Barbosa lib. 3. Iur. Eccles, univers, cap. 6. n. 7. si a tem- pore perant iquo unio praedicta existat; ac insuper constet ex tunc Vicarios fuisse amovibiles ad nutum, scientibus et consentientibus Ordinari is , absque ulla legitima immutationis causa nil immutar i potest. Ipse enim Chrysostomus monet « nil magis animos perturbat quam novitas ». Et avertendae immutationis grat ia , circa exercitium curae animarum, affabre perpendit Bota cor. Ansaldo in Aretina iur. Paroch. super bono iure 16 Ianuarii 1703 § Caeterum: « Consultius esse observatae consuetudini deferre, quam aliud in dissensionem po- puli novitate quadam adhibita statuere » et in decis. 212. n. 3 et 4. part. 17. recent, ad rem observat « nimis durum est immutare ea quae longo temporis cursu servata sunt ».

Canonistae etiam huic doctrinae consonam emittunt opinionem; omnes enim affirmant in eiusmodi curatis ecclesiis a l iam contingere non posse deputationem Vicari i quam amovibiliter et ad tempus. Is enim non dicitur suo iure administrare, sed alieno iure et nomine,