PARISIEN. 607

matrimonium nullum declararetur ob defectum consensus. Sanctissimus Pontifex in mandatis dedit ut S. C. legitimam cognitionem susciperet ; quocirca Curia Parisiensis iussa fuit procederé ad tramites iuris usque ad sententiam definitivam.

Emus Archiepiscopus, constituto Tribunali, Iudici de- legato cognitionem causas commisit, qui, praevio processu, contra virum contumacem hanc dedit sententiam « constare de nullitate matrimonii, de quo agitur propter vim iniuste incussam, salva tamen legitimitate prolis ».

Disceptatio Synoptica

DEFENSIO MULIERIS . Patronus actricis recolit in primis t ra - lati tium in iure esse ad matrimonium contrahendum requiri mutuum ac liberum contrahentium consensum, quin imo in nullo modo alio contractu tantam requiri libertatem, quanta in contrahendo matrimonium servetur oportet. Hinc, ait Schmalzgrueber lib. 4, tit. § 394 « dispar est ratio matri- monii et aliorum contractuum ; nam isti auctoritate iudicis rescindi possunt; consequenter necesse non facit ut metus gravis eosdem irritet ». Cui consonant Sánchez lib. 4> d. 6" num. 2 ; Potius de imped. matr. caus. 31, quaest. 2 et 3, § 13; Cosci de sep. thori lib. 1, cap. 8, n. 93.

Et Alexander III in cap. 14 de sponsal. ibi: « Cum lo- cum non habeat consensus ubi metus vel coactio intercedit, necesse est ut ubi assensus cuiusque requiritur, coactionis materia repellatur. Matrimonium autem solo consensu con- trahitur, et ubi de ipso quaeritur, plena debet securitate gaudere cuius est animus indagandus, ne per timorem di- cat sibi placere quod odit, et sequatur exitus qui de invitis nuptiis solent provenire ».

Iamvero in casu constare, ait orator, Sybillae libertatem violatam fuisse ipsamque ad matrimonium nonnisi vi et metu matris fuisse compulsam.

Sane dicit orator, ex tota inquisitione, atque omnium testium fide ad evidentiam erumpit, Sibyllam toto animo, totis viribus impositas a matre nuptias reiecisse, tum quia