608 FAVENTINA

est rescindibilis, ac proinde provvide disposuit, ut gravi im- pellente timore, seu vi, contractum nullum, irritumque sit matrimonium, sed requirit liberum, et positivum consensum non extortum per vim, aut metum.

Fateor, mihi saltem videri hanc causam non modica ob- sitam esse difficultate, cum ad probandam nullitatem coniu- gii agatur de defectu consensus, idest de re intimo hominis corde abscondita, solique Deo nota.

Curia faventina, ni fallor, in asserenda validitate pro- cul dubio existimavit metum, qui Teresiae a patre illatus dicitur, non eam attigisse gravitatem, quae necessarium con- sensum omnino destruit, siquidem ipsa femina Parochum praemonuit, Ecclesiam adivit, consensum expressit coram testibus, domum sponsi ingressa, per mensem cum eo habi- tavit, pluries rem uxoriam habuit, et de violentia ab se passa per annos circiter duodecim siluit. Itaque omnia iii celebrando matrimonio rite intercessisse patet; ideoque vali- dum praesumi potest, siquidem omne factum praesumitur recte factum donec contrarium non probetur. Ex his iusta alicui forte videbitur sententia pro validitate.

Sed contrarium probare contendit Theresia Minzolini ad- versus sententiam Curiae faventinae, sicuti colligimus tum ex eius examine , tum ex depositionibus parentum, alio- rumque testium extraiudicialibus, quibus ipsa conatur eli- dere ea quae supra pro validitate sunt allata, sub iuramen- to, constanter asserens se per violentiam, et metum nupsis- se, idest sine vero et interiori consensu contraxisse : idcirco defuisse se obligandi voluntatem, quae est de essentia con- tractus onerosi, qualis est matrimonium.

A iudice compulsa deposuit ante nuptias animum ha- buisse aversum a Sponso, qui semper ei displicuit, familia- ribus, et amicis saepe dixit se coacte fuisse coniunctam : vim et metum fuisse passam ex paternis minis et obiur- gationbus, ad extorquendum consensum illatis. His, subiun- git Teresia, addantur matris, et familiarium importunae exhortationes et stimuli : coram Parocho consensum non voce,