PARISIEN. 611

rea vinculi defensor exquirit et ipse; ita ut maior sit nu- merus testium ex officio quam aliorum. At testes omnes unum et idem sentiunt ac referunt, et si qui eminent per- spicuitate et gravitate, inter testes ex officio sunt exquirendi.

Deinde notat quod non de nobilioribus tantum, sed de omnibus testatur Iudex delegatus scribens : « Ex parte au- tem actricis, testes probi et honesti producti sunt, contra quos nulla quam sciamus militat suspicio ».

Neque, iuxta oratorem, in casu desunt gravissima adiun- cta, quae illatam coactionem magis confirmant. Ita Sibyl- lae pater, filiae patrocinium contra virum suscipit et qua- libet spe deiectus, fugam arripit.

Huc perducta oratione, advocatus aliquas praeoccupat difficultates, quae a Parisiensi vinculi Defensore allatae fue- runt. Ita primum obiicitur, nonne ridiculum esse totum illum apparatum de vi illata, quasi fieri posset quotidie fu- stibus, colaphis, flagellis, ieiuniis, carcere, contumeliis, fi- liam a matre vexari. Sed respondet orator cum Quintiliano « Sunt plurima vera quidem, sed parum credibilia: sicut falsa quoque frequenter verisimilia ». Haud vero inverisi- milia iudicari debent ea quae eo mmunia in iure censentur, imo in conditione posita sunt ad matrimonii nullitatem. Nam omnes Doctores, quaenam sint et metus et violentiae in iis quae corpus afficiunt, verbera, cruciatus, famem, car- ceres recensent.

Dices, saltem tot vexationes credibiles non esse in Co- mitissa, quae religione praestans dicitur et est , ac filiam impense diligit? Ast in humanis non tam evanidas conie- cturas quam humanae naturae specimina attendendas esse censet orator. Quis non saepe vidit in institutione prolis, ferventis naturae homines, cetera pios, contra puerorum ad- missa tot furiis inveni, ut illos nisi toto corpore mulctatos, et quandoque leviter saucios non dimittant? Cur hoc non fecerit femina quae tam iracunda traditur, quae putabat fi- liam in gravissimo discrimine versari, et unicam spem in hisce nuptiis collocaverat ?