PARISIEN. 615

actrice inducti. Imo factum ipsius Marcelli, qui confitetur se tentasse quidem consummationem, sed ad nil valuisse; cuius rei causam non in reluctantia aut ineptitudine mu- lieris, sed in sympathiae defectu collocat ; itemque propositio ab eo usque ab initio ad uxorem facta seorsim dormiendi; ac demum ipsa eius repugnantia loquendi et disserendi de iis quae ad matrimonii consummationem pertinent, quam re- pugnantiam iudici aperte professus est odiosum mihi est loqui de hoc, aperte confirmant ipsum viribus genitalibus prorsus carere.

Porro cum impotentia viri sit adeo probabilis ut certa ferme videatur, dispensatio a matrimonio magis quam proprie et rigorose gratia « est potius prudentialis administratio iu- stitiae » iuxta ea quae tradit Ursaya Dissert, eccles, t. 3 p. 2 dis. 25 n. 104 et De Luca Discep. 9 matr. n. 8.

Huic causae principi alia accedit, quae concomitans sem- per in his conditionibus est, nempe dissociatio animorum: frustrato enim ex viri imbecillitate praecipuo matrimonii fine, semper inter sponsos discordiae, simultates, aversatio succedunt ; quae in themate non defuisse actrix cum septima universa manu asseverat. Imo ne vir quidem id negat. Quin spes affulgeat reconciliationis, sicut constat ex absoluta actricis responsione, quae alias nuptias, sed cum viro potente inhiat, et ad inepti viri amplexus redire, sicut in praesen- tiarum, sic etiam ab initio, licet a matre compulsa, con- stanter recusavit.

Adest insuper consensus utriusque partis; quo interce- dente « posse Papam de absoluta potestate etiam sine ulla causa hanc dispensationem concedere » tradit Cosci I. c. I, 3 n. 95 c. 2.

Demum praestat etiam, incontinentiae et perversionis periculis quae iuveni florentique mulieri his praesertim tem- poribus non possunt deesse, salutare remedium, quod in Ec- clesia praesto est, paterne parari, ne tarde et post scandala exhibeatur, quod cito et opportune poterat provideri, ceu habet C. Cosci L c. n. 107.