Litterae Encyclicae 6 i 5

Benedictus XIV decessor Noster : Illud affirmamus, magnam eorum partem, qui aeternis suppliciis damnantur, eam cala-

mitatem perpetuo subire ob ignorantiam mysteriorum fidei,

quae scire et credere necessario debent, ut inter electos coopten-

tur ( i ) . Haec quum ita sint, Venerabiles Fratres, quid quaeso mi-

rabimur, si tanta sit modo inque dies augescat, non inter barbaras inquimus nationes, sed in ipsis gentibus quae chri- stiano nomine feruntur, corruptela morum et consuetudinum depravatio? Paulus quidem Apostolus ad Ephesios scribens haec edicebat: Fornicatio autem et omnis immunditia, aut

avaritia, nec nominetur in vobis, sicut decet sanctos ; aut tur-

pitudo, aut stultiloquium ( 2 ) . At vero sanctimoniae huic ac pudori cupiditatum moderatori divinarum rerum sapientiae fundamentum posuit: Videte itaque, fratres, quomodo caute

ambuletis : non quasi insipientes, sed ut sapientes... Propterea

nolite fieri imprudentes, sed intelligentes quae sit voluntas

Dei (3).

Et plane id merito. Voluntas namque hominis inditum ab ipso auctore Deo honesti rectique amorem, quo in bonum non adumbratum sed sincerum veluti rapiebatur, vix retinet adhuc. Corruptela primaevae labis depravata, ac Dei factoris sui quasi oblita, eo affectum omnem convertit ut diligat va- nitatem et quaerat mendacium. Erranti igitur pravisque ob- caecatae cupiditatibus voluntati duce opus est qui monstret viam, ut male desertas repetat iustitiae semitas. Dux autem, non aliunde quaesitus, sed a natura comparatus, mens ipsa est: quae si germana careat luce, divinarum nempe rerum notitia, illud habebitur, quod coecus coeco ducatum praesta- bit et ambo in foveam cadent. Sanctus rex David, quum Deum de veritatis lumine laudaret, quod menti hominum

(1) Instit. XXVII, 18. (2) Ephes, v, 3 s.

(5) Ib., 15 ss.