De modernistarum doctrinis 61 5

officia cum civilibus consociationibus determinandum est

etiam, nec aliter determinandum nisi ex ipsius Ecclesiae

natura, qualem nimirum modernistae nobis descripsere. -

In hoc autem eisdem plane regulis utuntur, quae supra pro

scientia atque fide sunt allatae. Ibi de obiectis sermo erat,

heic de finibus. Sicut igitur ratione obiecti fidem ac scien-

tiam extraneas ab invicem vidimus: sic Status et Ecclesia

alter ab altera extranea sunt ob fines quos persequuntur,

temporalem ille, haec spiritualem. Licuit profecto alias tempo-

rale spirituali subiici ; licuit de mixtis quaestionibus sermo-

nem interserí, in quibus Ecclesia ut domina ac regina in-

tererat, quia nempe Ecclesia a Deo , sine medio, ut ordinis

supernaturalis est auctor, instituta ferebatur. Sed iam haec

a philosophiis atque historicis respuuntur. Status e rgo ab Ec-

clesia dissociandus, sicut etiam catholicus a cive. Quam-

obrem catholicus quilibet, quia etiam c iv i s , ius atque offi-

cium habet, Ecclesiae auctoritate neglecta, eius optatis, con-

siliis praeceptisque posthabitis, spretis immo reprehensionibus,

ea persequendi quae civitatis utilitati conducere arbitretur.

V i a m ad agendum civi praescribere praetextu quolibet, abu-

sus ecclesiasticae potestatis est, toto nisu reiiciendus. - Ea

nimirum, Venerabi les Fratres, unde haec omnia dimanant,

eadem profecto sunt, quae Pius VI decessor Noster, in Con-

stitutione apostolica Auctorem fidei, solemniter damnavit ( i ) .

Sed modernistarum scholae satis non est debere Statum

ab Ecclesia seiungi. Sicut fidem, quoad elementa, ut inquiunt,

phaenomenica scientiae subdi oportet, sic in temporalibus

(i) Prop. 2. Propositio, quae statuit, potestatem a Deo datam Ecclesiae ut

communicaretur Pastoribus, qui sunt eius ministri pro salute animarum; sic

intellecta, ut a communitate fidelium in Pastores derivetur ecclesiastici mini-

sterii ac regiminis potestas: haeretica. - Prop. 3. Insuper, quae statuit Ro-

manum Pontificem esse caput ministeriale ; sic explicata ut Romanus Pontifex

non a Christo in persona beati Petri, sed ab Ecclesia potestatem ministerii

accipiat, qua velut Petri successor, verus Christi vicarius ac totius Ecclesiae

caput pollet in universa Ecclesia: haeretica.