PARISIEN. 617

matrimonium, requiritur : I. ut sit ab extrinseco sive ab homine, non autem ab intrínseco, ut communiter docent Sánchez etc. ; II. ut metus incutiatur ad finem contrahendi matrimonium...; III. ut metus sit iniuste incussus, Sánchez, dict. d. n. 3, Bonae. pag. 8, num. 9, Holzm. et Rone. U. cc. ».

Quocirca, vinculi defensor quaerit, erat ne officium ma- tris prospiscere spirituali temporalique filiae bono ac ei, cum in imminenti versetur periculo, opem ferre? Ad co- mitissam Mariam de Bonn , cum deprehendisset filiolam Sibyllam vesano amore erga coniugatimi virum correptam spectabatne « mettre entre elle et le monsieur une barrière infranchissable? » At si matris erat struere, non filiae li- cebat inexpugnabile illud valium evertere. Quod certo cer- tius evertebat, dum matrimonium recusabat.

Sed dices iure cautum non esse ut puella vesano amore infiammata erga coniugatum virum, matrimonio cum alio iungatur. At defensor recolens verba apostoli : « Qui non potest se continere nubat, quia melius est nubere quam uri »; non negat alia etiam ratione v. gr. ingressu in religionem, huic malo prospici iure poterat ; praesenti tamen in causa nullum praeter matrimonium praesto fuisse remedium in aprico est. Igitur rei possibili, non impossibili insistendum erat.

Nec omine meliori obiiceres: nullus privata auctoritate potest cogere ad matrimonium. Huiuscemodi obiectionem sibi proponit Sánchez de matr. lib. 4, disput. 13, n. 9, et respon- det: « Si argumentum aliquid probaret, similiter probaret, si extorqueret consensum in alium contractum, eum fore rescindendum. Quod est falsum (ut dixi hoc lib. 4, disp. 8, nam. 8), quia etiam nullus privata auctoritate potest co- gere ad quemcumque contractum ». Sed, pergit orator, adeo a veritate est alienum matrem in huiusmodi negotiis ha- beri, quasi personam extraneam, ut versa vice in tridenti- no concilio disputatum fuerit an matrimonia sine parentum consensu contracta, inter irrita ipso facto accensenda forent.