626 DISPENSATIONIS MATRIMONII

qui Adrianam inspexerant, quique de inconsummatione certum reddunt testimonium, dum mulierem virginem renunciant.

De dispensationis causis loquens defensor, varias enume- ravit primamque posuit, in dubio gravi de viri impotentia, saltem relativa, antecedenti et perpetua. Quae adducta pro mo- tivo gratiosae dispensationis, non exigit certam et concedentem probationem, sed satis est quod sit adeo probabilis, ut summus Pontifex illam veram existimare possit, Coscius de separat, tori lib. 1 ea. 16 n. OT, De Luca disc. 7 n. 7 de matrim. Ast Ferdinandi impotentia omnino evincitur ex testimonio duorum medicorum, qui proclamant matrimonium hoc solvendum esse quatenus existatT

In civilis divortii proclamatione, in discordiis animorum, quae insanabiles videntur, causam dispensationis videt orator. Quibus accedit physica impossibilitas una cohabitandi, ne ex inutilibus consummationis conatibus, periculum Adrianae immi- neat amittendi corporis sanitatem, ipsumque rationis usum ex histerismo, prout in medica arte*periti, apertum hac de re, perhibent testimonium. Quibus accedit incontinentiae periculum et petentis spiritualis utilitas ; quae ex se sola sufficiens rati matrimonii dispensationis causa reputatur, ceu docet Perez de matrim, disp. 20 sect. 7 n. 11.

ANIMADVERSIONES DEFENSORIS VINCULI. Retulit vir in suis depositionibus, ait Vindex, quod duodccies circiter concubantes, ita quidem commixti sunt coniuges, ut prolificum virile semen in muliebri claustro depositum, aliquo temporis momento ibidem commoraretur ; id quod profecto ad consummandum matrimo- nium est forte sufficiens ; Sánchez de Matrim, lib. 7, diss. 02 n. 10 «Seminis pars intra vas recepta sufficiens est ad con- » summandum matrimonium et ad efficiendum coniuges unam » carnem. » Ast recte ad naturalem explendam voluptatem opi- nabantur concorditer coniuges, actum numquam fuisse ex- pletum.

Quamobrem duplex distinguit defensor copulae implementum;, aliud nempe ad foecundationem, per quod coniuges una caro ef- ficiuntur, aliud ad voluptatem, per quod pars sensibilis plenam