Acta Pii Pp. XII 62?

theologiae postea et Sacrae Scripturae professoris ac tandem Modera- toris' partes ex obedientia suscipere coactus est; quibus in muneribus obeundis, prudentissime erga seniorem rectorem se gerens, Seminarii disciplinam reflorescere obtinuit, omnium simul sibi venerationem et amorem concilions-. - Contigit interea ut Baionensis Episcopi iussu illius Seminarii sedes in episcopalem urbem restitueretur, ad quam vero Dei Famulus arcessitus non fuit, et ideo in Betharram pago remansit una cum presbytero Guimon, ut frequentibus ad sanctuarium peregri- nântibus spiritualia deferret subsidia simulque Confessarii munus So- rorum d'Igon obiret. - Opportunum tum advenisse ratus est tempus rem aggredienda quam iamdiu ille cogitaverat, instituendae scilicet Congregationis, cuius sodales Sacrorum Antistitibus in difficillimis pa- storalibus obeundis muneribus praesto essent ut dioecesium necessita- tibus clerique rectae disciplinae satius provideri posset.

Tolosam itaque se contulit et, caelestem imploratur u s opem, in sacram solitudinem secessit, ibique, Patre Leblanc e Societate Iesu viro pruden- tissime consulto, ad pagum Betharram rediit, atque ante B. Virginis sanctuarii altare provolutus, in pio proposito divinitus confirmatum illudque ad exsequendum excitatum se sensit.

Tunc Baionam petiit suum consilium Episcopo aperturus, qui du- bius haesit, remque ad opportunius tempus remittendam censuit. Quod quidem diu opperiendum non fuit : ipse namque Episcopus non multo post Dei Farnulum ad theologicas disciplina alumnis maioris seminarii tradendas Baionam arcessivit ; cumque illum ad sui nutum obedientis- simum spectavisset, eum, omni solutum onere, ad sanctuarium de Be- tharram/ reverti iussit, ut novae condendae Congregationi totus incum- beret, simulque presbyteris aliquot veniam dedit ut se illi sociarent.

Hoc fuit exordium Societatis Presbyterorum, quam pius conditor a Sacratissimo Corde Iesu nuncupatam voluit, atque sapientibus prü- den tissim isque legibus munivit. Anno millesimo octingentesimo quadra- gesimo primo ipse, omnibus difficultatibus miranda patientia, divina tantum fretus Providentia, devictis, Episcoporum mandatis prorsus subditus, una cum primis sociis religiosa vota paupertatis, castitatis et obedientiae nuncupavit, atque a Baionensi Episcopo sibi demandatum et a confratribus confirmatum Congregationis regimen suscepit.

Supremi onustus moderatoris pondere, Dei Famulus, tanti negotii gravitatem minime dissimulabat et quae sui muneris partes erant reli- giose implere satagebat, parentis potius quam rectoris more se gerens, nihil a suis exigens, quod ipse antea non praestitisset ; nullum, etsi hu- mile ac demissum, officium omittens, quo Congregationis sodales, eius.