SCEPUSIEN. 627

tero, etsi reconciliationis nulla affulgeret spes, nihilominus cum non deceat, neque expediat pacta resolvi, et sacramenta dispensan in favorem illius, qui pactum et sacramentum ex sola obstinatione et pervicacia recusat, dispensatio non vi- deretur concedenda.

Aliae vero quae proponuntur causae, nempe inimicitiae et odia inter duas familias, periculum incontinentiae, scan- dali et apostasiae a fide ex parte mariti, licet vera essent, cum iuxta dicta non pendeant nisi ex malo ac pervicaci Stephani animo, ipsi dumtaxat culpae vertenda sunt. Si namque prolem desiderat ne familiae nomen extinguatur, praesto iam est remedium, nempe ad legitimam uxorem is redeat, nec dissolvere quaerat quae coram Deo sunt unita.

His relatis propositum fuit enucleandum sequens

D u b i u m

An consulendum sit SS ""io super dispensatione a ma- trimonio rato et non consummato in casu.

RESOLUTIO. Sacra O. C. re discussa sub die 25 Ianua- rii 1890 censuit respondere: Affirma ti r e.

^-<g^ •-

EX S. POENITENTIARIA APOSTOLICA

Die 6 Augusti 1860.

Sacra Poenitentiaria numquam censuit, dispensato ob legi- timam causam patrefamilias ab abstinentia carnium in diebus esurialibus, dispensatos hoc ipso esse filios sub eius potestate positos: sed declarationem tantummodo, per instructionem dare intendit confessariis, posse iis permitti, iustis concurrentibus causis, a vera necessitate petitis, quando aliter se sustentare non possunt, uti cibis patrifamilias indultis, firma semper obligatione de non permiscendis licitis atque illicitis epulis; et de unica co- mestione in die pro iis qui ieiunare tenentur. (1)

(1) Etsi haec declaratio s. Poenitentiariae, et alia quae sequuntur decretum, instructio, responsum ad dubia etc. ex s. Cong. Inquisitionis sero ad nos pervenerint, tamen ea in lucem edimus, quum nobis videantur magni momenti.