t Summo animi dolore nunciamus, Rev. D. Petrum Avanzini, die

7 aprilis, supremum diem obiisse. Qui casus et inopinatus et acerbus nobis quidem est calamitas, illi autem est felicitas. Bonum enim cer- tamen certavit, cursum consummavit. Merito itaque confidimus ipsi iam iustum iudicem coronam iustitiae reddidisse. Novimus enim quibus egregiis virtutibus per totam vitam eluxerit, quot et quam assiduos labores pro Ecclesia Dei pertulerit, quam longam infirmi- tatem et incredibiles in ea dolores pro Christi amore perpessus fuerit, quam libenter suaviterque in osculo Domini sanctissimam animam Deo tradiderit, quam eiusdem gloriae promovendae amplificandaeque devovit.

Cum vero egregius idem Sacerdos auctor esset ephemeridum, quibus est titulus Acta S. Sedis in compendium opportune redacta et illustrata, nunciamus omnibus, quibus id interest, Sacerdotum coetum iam esse institutum, quorum curae eaedem ephemerides sunt commissae. Quare nullo modo earum evulgatio deinceps interrum- petur, sed eadem continuatione et tenore peragentur, qua peractae sunt hactenus. Praefecit enim Sacerdos idem haereditati administran- dae curatores duos, Canonicum Petrum Crostarosa, et Fridericum Chiapperini, qui sedulam navabunt operam, ut testatoris voluntati penitus satisfiat. Cui dum viveret, hoc unum in votis fuit ut omnes omnino fructus, qui ex suarum ephemeridum evulgatione percipe- rentur, erigendo collegio apostolico inservirent, cuius alumni ad missiones exteras educarentur. Quod opus Christianae Reipublicae utilissimum Summus Pontifex a se maxime probari professus est, suoque sumptu aggressus, et auget et promovet. Quare et earum ephemeridum sociis et iis omnibus quibus idem opus cordi sit, com- mendatum volumus ut operam suam praestare ne desinant. Atque ita fiet ut negotium hoc inceptum non modo non langueat, sed etiam in dies provehatur in melius. Quod utique ex voto Pontificis Optimi Maximi, ex voto illius animae beatissimae, ex voto bonorum omnium, pro catholica Sede decertantium, speramus successurum.

Huic rei gerendae curatores et praefecti siti sunt in vico qui vulgo dicitur « Maschera d'oro», n. 7, p. 3.