causa discussa die 25 Iunii 1864, censuit matrimonium esse irritum, respondendo ad propositum dubium affirmative; quae sententia fuit ite- rum confirmata die 27 Augusti eiusdem anni.

Ex qua sententia ci. Avanzini sequentia deduxit corollaria.

1. Perinde esse rapere vi puel- lam e propria domo, ac dolo eam circumvenire ut in manus medi- tantis rapinam inscia deveniat.

249

atrium tantummodo introrsum respiciebant. Quare nullus exeundi aditus puellae

patebat sine educatricis venia, quae tam caute tamque arcte eam custodiebat, ut

quoties domo exiret, toties cubiculum clavibus obseraret et firmaret.

Mansit Agnes tres hebdómadas eo in diversorio, quo tempore bis exiit con-

stanter tamen ab educatrice concomitata, primo cum ad Confessarium accessit, se-

cundo ad quemdam Advocatum consulendum. Hic tamen secundus exitus firmiter

ab educatrice Agneti prohibebatur. Quare ita altercare et clamare coeperunt, ut

diversorii famuli adfuerint, quorum auxilio Agnes egredi potuit. Adiit autem Iuris

consultum non procul a diversorio commorantem (comitante educatrice) eidemque

conditionem suam aperuit, ac expostulavit quid sibi agendum esse putaret. Iuris

ille consultus, "nullum aliud huic malo superesse respondit remedium, praeter ma-

trimonium , et ad Titium Agnetis patrem epistolium misit , quo rerum eventu

narrato, matrimonium necessarium esse concludebat. Titius indignatus, numquam

ad filiam accessit, neque ab ea aspici deinde passus est; tamen re perpensa ex se,

et ex aliorum consilio, licet invitus in filiae matrimonium cum Sempronio consen-

sit , et quidem ex ea ratione , quia videbatur actum esse de filiae suae fortuna.

Fama enim de hoc facto late diffusa erat, et opera ipsius Sempronii, uti assere-

batur, publicae ephemerides facti notitiam evulgarunt.

Manens itaque Agnes in eo publico Diversorio, ex quo bis tantum exierat, sub

praedominio educatricis, ex cura et mandato Sempronii, et animadvertens sibi tan-

tummodo manere electionem inter monasterium et matrimonium cum Sempronio,

hoc tandem praetulit, quia religiosa vocatione se carere sentiebat.

Quare omnibus paratis, tandem exiit Agnes ad matrimonium celebrandum, quod

ita initum fuit, ipso testante parocho, ut non nuptiae sed potius funus peragi vi-

deretur. Agnes tristis externa consensus signa praestitit, eiusque pater qui filiam

suam in hoc etiam actu neque aspicere dignatus est , pene stupens actum ipsum,

more illius regionis, obsignavit.

At post quatuor plus minus annos, Agnes monasterium ingressa est; Sempro-

nius divortium postulaverit et obtinuerit ; Agnes vero coram curia Ecclesiastica

institerit pro declaratione nullitatis matrimonii, quae lata fuit , causa accurate

discussa, die et anno supradictis.

(1) Dum haec intulit ci. Avanzini, respexit certe ad primum corollarium, quo

puellam insciam proelamavesat. Si enim puella animadverteret ad quod fraudes

2. Imo perinde esse videtur ra- pere puellam e propria domo, ac fraudibus eam circumvenire ne ad suam redeat domum, posteaquam libere exiverit.

3. Neque interest si puella his fraudibus consentiat. (1) Consensus enim fraudibus extortus, apertae violentiae aequiparatur.

Manifestum autem esse putamus etiam ex iis quae supra disputavi- mus, idem esse, seu raptum con-