At ex eiusmodi latis decretis patet.

1. Religiosos ex ordine dimit-

tendus esse iuris ordine servato

iuxta proprias Constitutiones.

2. Eo casu quo nullam praebe-

ant ad saniorem mentem reverten-

di spem.

3. Postquam subierint carceris

poenam ad sex menses continuos.

4. Omniaque media adhibita fue-

rint ut ad virtutis religiosae tra-

mites sectandos reducantur.

5. Dimittendus vero esse vel ab

uno Ordinis generali ministro, vel

a provincialibus cuiuscumque pro-

vinciae de assensu sex probato-

rum patrum ad eiusmodi causas

iudicandas apposite electorum.

6. Et quidem sine ullis testi-

monialibus uteris, monito insuper

Ordinario religiosi eiecti de expul-

sionis sententia.

7. Religiosos eiectos incedere de-

bere in habitu et tonsura, subesse

ordinarii iurisdictioni, insuper, do-

nec extra religionem degerunt ab

exercitio ordinum suspensos mane-

re , qua suspensione ab ordinariis lo-

corum absolvi et liberari nequeant.

Hoc autem statuit Pius Papa IX

in Capite quod commentaturi su-

mus quodque ita legitur. Suspen-

sionem perpetuam ab exercitio or-

dinum ipso iure incurrunt religio-

si eiecti extra religionem degentes.

Expendamus igitur naturam hu-

ius suspensionis; inquiramus qui-

nam eam incurrant, et quibus sub

conditionibus.

Et quantum ad primum attinet,

393 suspensio haec quamvis perpetua

dicatur , tamen tamdiu perdurare

dignoscitur, quamdiu religiosus eie-

ctus extra religionem degit: etenim

non absolute ponitur, sed relative

ad tempus, quo eiectus extra re-

ligionem degit. Ergo si eiectus vel

ad eamdem religionem revertatur,

vel aliam quamlibet amplectatur,

suspensione solvitur.

Hoc autem ex lati decreti fine

et verbis apprime deprehenditur.

In eo enim praecipiunt patres ut

modis omnibus eiectio a superio-

ribus caveatur , nec ad eam , nisi

postquam spes quaelibet emenda-

tionis effugerit, deveniant; atque

hinc volunt ut ante electionem per

corporales poenas obstinatam reli-

giosi malitiam vincere curent. Quo-

niam vero sex menses cito trans-

eunt , et religiosi eliciendi post

poenam sperare bona ex libertate

poterant, hinc et in poenam admisso-

rum criminium, et ad citius eorum

frangendam animi obstinationem,

et ne ordinum susceptorum exer-

citio bona illa consequerentur quae

sperabant, et etiam ne sacra my-

steria sordidis adeo manibus pro-

fanarentur, legum latores huiusmo-

di eiectos poena auspensionis mul-

ctarunt usque dum extra religionem

manerent. Poena igitur est abso-

lute medicinalis, eoque directa ut

religiosi eiecti ad religionem ite-

rum redeant ; per novum igitur in

religionem ingressum finis legis

cessat, at cessante fine legis, ipsa

lex cessare dignoscitur.