250

» sanum est, ut rapuerit pro se;

» nam qui pro in alio rapuit, licet

» tanquam fautor incurrat excom-

» municationem, et ceteras poenas,

» valide tamen cum ea muliere,

>> etiam non separata, si velit, inire

» matrimonium potest; quia inva-

» Ii di tas matrimonii solum infertur

» contra rapientem pro se, non

» contra rapientem pro altero. »

Ut igitur raptores, qui primo

loco escommunicantur, excommu-

nicationem hanc incurrant, mulie-

rem rapere debent, ipsa contradi-

cente, ideoque violentia adhibita,

vel gravi timore incusso, idque

matrimonii ineundi causa.

Ideoque illorum sententia exclu-

denda est, qui affirmant, hanc ex-

communicationem poenasque adne-

xas et ab iis incurri qui non mu-

lierem,sed virum rapiunt et abdu-

cunt, tum quia finis legis idem

et machinationes tendant, ut scilicet potestati raptoris submittatur; attamen libere

et voluntarie consentiat, fraudesque sequatur dum eas depellere et vincere potest

et tenetur, non putamus hoc in casu raptum intercedere, nec fraudes apertae vio-

lentiae aequipollere ; vult enim voluntarie quis aliquid, cum illud animo advertit,

et tamen sequitur et amplectitur, cum possit respuere ; neque in casu potest de-

cepta aut seducta malis artibus et fraudibus dici. Agnes profecto matris et edu-

catricis fraudes non praevidit, ut ex causa patet; easque cum praevidit, eliminare

non potuit : ideoque veram violentiam passa est.

Corollarium itaque tertium ab doctissimo Avanzini illatum ita nobis tempe-

randum esse videtur: Neque interest si puella his fraudibus consentiat, dum-

modo earum scopum et finem non praevideat et intelligat ; prorsus ut in

Agnete contigit. Sin minus corollarium illud , prout iacet, nimis generale est,

quodque ex praemissis et disputatis sequi ad unguem non videtur ; patet enim

magis. Neque, his opponi ea nobis videntur quae vir clarissimus disputât appen-

dice I I , pag. 54. De cetero nos loquimur de iis quae pertinent ad substantiam

raptus, neque aliquid proferimus circa valorem matrimonii post raptum initi, cum

in ea sententia versemur , posse dari raptum aliquo modo voluntarium , quin eo

existente matrimonium valide contrahi possit. De qua re videatur Avanzini Tomo

et Appendice cit.

sistere, quamvis raplor non per

seipsum, sed alio mediante, foe-

minam matrimonii ineundi causa

rapiat; qui enim per alium facit

per seipsum facere videtur: si quis

tamen foeminam vel rapiat, vel

rapi mandet non pro se, sed pro

alio, quamvis Tridentini poenas in-

currat, tamen inter raptorem et

raptam matrimonium consisteret,

cum Tridentini Patres illud dire-

merint inter raptorem pro se et

raptam, non autem inter rapientem

pro alio et raptam; hic enim cum

pro alio rapuerit, non rapuit ma-

trimonii ineundi causa. Optime hinc

scribit Schmalzgrueber loc. cit.

n. 20. « Quamvis perinde sit, sive

» quis rapuerit foeminam, quam

» vult ducere, per seipsum, sive

» per alium ipso consentiente, vel

» mandante, ad impedimentum

» hoc incurrendum tamen neces