636 Index generalis

Proinde funus competit Parocho proprio (qui talis fit per domicilium) personae defunctae; convenit enim post mortem ab eo recipere sepultu- ram, a quo viventes sacramenta recipimus, pag. 502.

Sacri canones, quoad sepulturam, haud attendunt locum, ubi quis in extremis reiicitur, sed ubi, dum in vivis ageret, coelesti pabulo refici con- suevit, ibid.

Canonici, cum sint incorporati ipsi capitulari ecclesiae, atque eius sint membra, eiusdemque ecclesiae parochiani maneant ubicumque degant, sepeliendi sunt in ecclesia Capituli ; ceu Religiosi, qui sunt de familia Mo- nasterii, sepeliendi sunt apud ecclesiam Monasterii, ibid.

In Capitulari enim ecclesia canonici divina et sacra peragunt et spi- ritualibus reiiciuntur; ideoque in eadem ecclesia illi habent sepulturam, ubicumque domicilium habeant, aut ubicumque e mortali hac exeant vita, ibid.

Iuspatronatus.

Iure canonico sub nomine famuiae et domus non veniunt descen- dentes ex foeminis; quia descendentes huiusmodi cognomen gerunt patris, non matris, et quia domus votum agnationis significat, et descendentium foeminarum exclusionem importat, pag. 483.

Hinc iuspatronatus familiare, praecipue cum adiectione cognominis, non competit descendentibus per medium foeminae, sive agatur de iuspatro- natus activo, sive de passivo, ibid.

Praesumptiva masculorum ex foeminis vocatio haud sustinetur, ubi et foeminae perspicue a testatoribus excluduntur, vel u b i adsunt praesum- ptiones, quae votum agnatitium demonstrent, ibid.

Pro certo a DD. habetur, quod vocatio coercita ad certam familiam, adiecto cognomine, agnatos non egrediatur ; qui soli eodem utuntur cogno- mine, eamdemque familiam constituunt, pag. 484.

Ex Canonistis colligitur iuspatronatus passivum recipere interpreta- tionem posse ab activo, quoties institutor, aut dubiam dixerit legem, aut similem in iure utroque; tunc enim una nuncupatio ab altera opem postulat, ibid.

Matrimonium quoad impedimenta

Ad processus matrimoniales rite conficiendos nedum Constitutio Dei miseratione et Instructio S. C. Concilii anni 1840 servandae sunt, sed etiam alia quae intrinsecam tangunt iudicii formam et solemnitates requisitas pro validitate sententiae, pag. 70.

Quoad intrinsecam iudicii formam primo requiritur iudicem esse com- petentem, seu certa praeditum esse iurisdictione; quoad extrínsecas iuris solemnitates requiritur, sententiam diffinitivam a iudice proferri publice non in secreto loco, utraque parte legitime citata et praesente, non in die ad quem citatio facta fuerit, pag. 71.

Hisce omnibus tum intrinsecis, tum extrinsecis deficientibus, nedum sententia adest sed neque sententiae nomen; a quo appellare non oportet, et quae nullum praeiudicium afferre potest, ibid.