(j44 EPISTOLA

Germanico adiungendum censuit, in quo delecti alumni ad do- ctrinas virtutesque sacerdotio dignas exquisitius instituti, operam ecclesiis vestris fructuosiorem aliquando navarent : id quod non intermissa ubertate evenit, multis etiam eductis qui episcopalem gradum magna laude parique Ecclesiae et civitatis decore te- nuerunt.

Isthaec Nos similiaque beneficia quae continua Ecclesiae gratia sunt in genus vestrum profecta, libentes agnovimus non tam esse patriis consignata fastis, quam in animis civium alte manere insculpta. Instar omnium locuples testis est, inde a sae- culo quinto decimo, Ioannes ille Hunyades, cuius consilium et fortitudinem nunquam Hungaria non efferet memor : is igitur grate diserteque affirmavit: Haec patria, nisi stetisset fide, opi- bus, reor, non fuisset statura: eodemque regni moderatore, or- dines cuncti, communi ad Nicolaum V epistola, professi sunt: Utcumque sumus, Apostolica maxime gratia enutriti eonsisti-

mus. Quibus testificationibus tantum abest ut consecutae aetates quidquam ademerint ponderis, ut non minimum potius addi- cesse, beneficiis auctis, videantur. - Emergitque in Hungaris, quemadmodum id semper magno opere enisi sint, p raec ipue- que sibi duxerint gloriae, ut regnum suum Apostolicae Sedi, tamquam peculiare et deditissimum, quam maxime obstrictum tenerent. Huic rei complura quidem ex actis publicis suffragan- tur; vel litterae a regibus et optimatibus ad Pontifices romanos summa cum pietate perscriptae, vel exempla magnanimae stre- nuaeque virtutis, quae, ante etiam quam contra irruentes Maho- metanorum copias contenderet, suppetias venit Ecclesiae, ad iura eius tutanda ulciscendasve perduellium iniurias. At, ne fu- sius ea persequamur, satis loquuntur quae multis modis inter- cessere officia regi Ludovico Magno cum Innocentio VI et Ur- bano V, plena fidei et observantiae, plena benevolentiae et laudis. Eaque sunt commemorabilia quae Mathias rex Paulo II rescri- psit, adhortanti ut nomini catholico, ab Hussitis in Bohemia af- flicto, ope valida sub veniret : Ego me, inquit, sanctae romanae Ecclesiae et vestrae Beatitudini, una eum regno meo totum de- dicavi. Nihil mihi tam arduum, nihil adeo periculosum Dei in terris Vicarius, immo Deus ipse iubere potest, quod suscipere non pium et salutare existimem, quod non intrepidus aggre- diar, praesertim ubi de solidanda fide catholica et de eontun- denda perfidia impiorum agitur.... Quibuscumque religionis ho-