Haec autem spero lectores fa- cilius admisstiros. Huic tamen affi- nis alia est quaestio, de qua nescio quodnam sint prolaturi iudicium; quid scilicet sentiendum sit de va- lore absolutionis circa alia peccata, quae una cum complicitatis pecca- to poenitens Sacerdoti complici com- fiteatur. Sententiam meam sincero animo exponam, et tanti fiat quanti valet. Dico igitur, eiusmodi abso- lutionem nullam esse. Et en ratio- nes quibus nitor.

1. Certum omnino est, Benedi- ctum XIV Confessario in peccatum complicis quamlibet auctoritatem abstulisse, ita ut statuerit eius ab- solutionem nullam atque irritam esse omnino; excommunicatione in- super Confessarium mulctasse qui complicem suum audire et absol- vere ausns esset. Lex HAEC est abso- luta, clara, aperta, nullisque amba- gibus obnoxia.

Ut igitur dicatur valida absolu- tio complicis quoad alia peccata quae una cum peccato complicita- tis iterum confitetur, oportet aliquo modo dignoscere legislatorem prima tantum vice, non ceteris illam pote- statem Confessario abstulisse. Id au- tem non aliunde dignosci posse arbi- tror, quam vel ex lege ipsa, ex qua aliquid huiusmodi deprehendatur, vel ex alia aliqua sanctione a legisla-

: ix 527

tore circa rem profecta, vel ex eius mente utcumque manifestata, vel ex aliis legibus, qubus lata in casu lex contradicat, et cum quibus conciliari oporteat. At in facto nihil horum haben res est manifesta.

Et quoad legem. Per Constitu- tionem Sacramentum Poenitentiae Confessarius quacumque auctoritate ac iurisdictione ad qualemcumque personam ab huiusmodi culpa ab- solvendum privatus existit, ita ut absolutio, si quam impertient nulla atque irrita omnino sit. Id autem ua firmiter atque absolute, ut nec in vim cuiusque Iubilaei, aut etiam Bullae, quae appellatur cruciatae sanctae, aut etiam cuiuslibet Insti- tuti, confessionem, dicti complicis huiusmodi quisquam valeat excipe- re, eique sacramentalem absolutio- nem elargiri; cum ad hunc effectum, et in hoc casu nullus confessarius, utpote qui in eiusmodi peccati et poenitentis genere iurisdictione ca- reat, et absQlpendi facultate priva- tus existat, habendus sit pro Con- fessario legitimo et approbato.

Benedictus XIV igitur qualibet potestate privat Confessarium com- plicem in eiusmodi peccati et poe- nitentis genere. Negari autem non potest, peccatum complicitatis con- tra sextum licet alias confessum, esse idipsum peccatum quod iterum

illam confessionem in qua explicandum est etc. mihi in animo ingerunt, non cogitasse doctissimum virum, eo temporis momento quo scribebat, pauca admodum explicanda esse Confessario compiici de peccato complicitatis, hoc enim novit ipse ut poenitens; ideoque circa eiusmodi peccatum, sive in prima sive in secunda confessione eadem brevitatis ratio servanda esset, ne si refrioetur memoria ete.