LITTERAE ENCYCLICAE 649

s u m m a bonitate et caritate sua minime recusat quin sibi, quod s u u m est, perinde demus , addicamus, ac iuris nostri foret: nec so lum non recusat, s ed expetit ac rogat: Fili, praebe cor tuum mihi. Ergo gratifican illi utique p o s s u m u s voluntate atque af- f e z i o n e animi. N a m ipsi devo vendo n o s , non m o d o et agno- s c i m u s et acc ip imus imperium eius aperte ac libenter: sed re ipsa testamur, s i nos trum id esse t quod dono damus , s u m m a n o s voluntate daturos; ac petere ab eo ut id ipsum, etsi p lane s u u m , tamen accipere a nobis ne gravetur. Haec v is rei est, de qua agimus, haec Nostris subiecta verbis sententia. - Quo- n iamque inest in Sacro Corde s y m b o l u m atque expressa ima g o infinitae Iesu Christi caritatis, quae move t ipsa n o s ad aman- d u m mutuo, ideo consentaneum est dicare se Cordi e ius au- gust i ss imo : quod tamen nihil est aliud q u a m dedere atque obligare se Iesu Christo, quia quidquid honoris , obsequi i , pie- tatis divino Cordi tribuitur, vere et proprie Christo tribuitur ipsi.

Itaque ad istiusmodi devot ionem voluntate susc ip iendam exc i tamus cohortamurque quotquot diviniss imum Cor et no- scant et diligant : ac valde ve l imus , e o d e m id s ingulos die effi- cere, ut tot mill ium idem vovent ium an imorum significationes uno o m n e s tempore ad caeli templa pervehantur. - V e r u m n u m n e elabi animo patiemur innumerabi les alios, quibus chri- stiana veritas n o n d u m affulsit? Atqui e ius persona geritur a Nobis, qui venit sa lvum facere quod perierat, quique totius hu- mani gener is saluti addixit sanguinem s u u m . Propterea e o s ipsos qui in umbra mortis sedent, q u e m a d m o d u m excitare ad eam, quae vere vita est, ass idue s t u d e m u s , Christi nuntiis in o m n e s partes ad erudiendum dimissis, ita nunc, e o r u m mise- rati v icem, Sacratissimo Cordi Iesu c o m m e n d a m u s maiorem in m o d u m et, quantum in Nobis es t , dedicamus. - Qua ratione haec, q u a m cunctis s u a d e m u s , cunctis est profutura devotio. Hoc enim facto, in quibus est Iesu Christi cognitio et amor, ii facile sentient sibi fidem a m o r e m q u e crescere. Qui, Christo co- gnito, praecepta tamen eius l egemque neg l igunt , iis fas erit e Sacro Corde flammam caritatis arripere. Iis d e m u m longe mi- s e r i s , qui caeca superstitione conflictantur, caeleste auxi l ium uno o m n e s animo f lagi tabimus, ut eos Iesus Christus, sicut iam sibi habet subiectos secundum potestatem, subiiciat al iquando secundum executionem potestatis, neque s o l u m in futuro sae- culo, quando de omnibus voluntatem suam implebit, quosdam