POLICASTREN. 651

nequit cuilibet civi, causa studiorum absenti, ius civitatis suae ! Ad rem adducit auctoritates relatas a Rmo. P. D. Pal- lottini in opere Collectio etc. v. Ecclesia Receptitia, n. 2:

« Capitulum seu clerus cuiuslibet receptitiae ecclesiae tenetur ad participationem massae communis admittere pre- sbyteros, qui ex parentibus civilibus procreati, ibi retinent domicilium, ceterisque pollent qualitatibus ad id ex statuto aut consuetudine Ecclesiae necessariis; ut si detrectet eius- modi Presbyteros ad participationem admittere, iidem pro admissis habeantur, atque a die denegatae admissionis fru- ctus omnes, quotidianas distributiones, ac alia quaecumque emolumenta lucrarentur, ad tradita per Barbos, de Can. cap. 15, n. 11 et 12, Card. De Luca eod. tit. disc. 22, n. 4, et firmavit Rota in Recen, decis. 9 n. 10 et déci- sion. 431 n. 27 p. 18, Imolen. Consortii 30 Aprilis 1708 § fui. coram Lancetta et in Maioricen. Colleg. 13 Mar- tii 1708 § Et sane coram Omanna, in Caputaquen. Par- ticipationis die 21 Novembris 1739 § Duo ».

Hisce praemissis, asserit advocatus, clientem, oppidi Vi- bonati civem, non mutasse domicilium, quum Neapoli, causa studiorum, ille moratus fuerit. Imperatores Diocletianus et Maximianus ita responderunt in lege VII tituli X X X I X lib. X Codicis : « Et in eodem loco singulos habere domi- cilium non ambigitur, ubi quis larem, rerumque ac fortu- narum suarum summam constituit, unde rursus non sit dis- cessuri , si nihil avocet : unde cum profectus est peregri-' nari videtur: quod si rediit, peregrinari iam destitit ». Et Imperator Alexander in II lege eiusdem tituli : « Nec ipsi, qui studiorum causa aliquo loco morantur, domicilium ibi habere creduntur, nisi decem annis transactis, eo loco sedes sibi constituerint ». Et Huth ad lib. 1 Decret. Greg. IX tit. II. quaest. IV docet: « Ad constituendum domicilium simpliciter tale, et sortiendum ratione domicilii forum, duo requiruntur, animus et factum, seu habitatio actualiter coe- pta cum proposito stabiliter manendi in tali loco ». Ideo concludit orator, in appellata sententia animadvertitur « dalla