A P P E i N

dum confessarium,cui puella peccata sua confiteatur ; quod si haberi non possit, eam serio ut consanguineum adeat adhortetur ; legem de non ab solvendo complice aperiat,bis vel ter sine absolutione dimittat,atque inter- ea facultates opportunas quaerat illam absolvendi.Quod si ad has obtinendas diuturnum tempus sit necessarium, et puella timorem atque ruborem consanguineo sese aperiendi vincere nequeat,ideoque sacrilege ad Confes- sionem semper accedat, puto eam posse a peccato complicitatis indire- cte absolvere, ea tamen conditione ut ei onus imponat subiiciendi alii Confessario illud peccatum vix oc- casio opportuna sese exhibuerit, quo directam absolutionem referat. Ali- ter enim non video quomodo vel sacrilegia, vel infamia tum confes- sarii tum poenitentis possint evita- ri. Paucis; pro hoc casu militant plus munus omnes eae rationes quae pro casu militant a cl. Balla- rinio supra proposito, atque iisdem criteriis est resolvendus.

Exinde vero Confessarii serio considerent in quantis angustiis sese et poenitentes suos conficiant ob eiusmodi peccata, et caveant, sum- mopere caveant.

Non puto tameu iisdem caute- lis et anxietatibus esse Confessario agendum si dubitet, an qui confi- tetur sit suus complex; quando- quidem, dubio perseverante, absol- vere eiusmodi poenitentem licere, multa suadent. Et i. Suadent ver- ba legis, quae prohibet absolu ti o-

X ix 3 5 5

nem complicis in senso vero ei proprio, qui scilicet uti talis a Con- fessario certe cognoscatur; at poe- nitens, de cuius camplicitatç dubi- tatur, non potest dici complex in sensu vero et propr io , non est enim certus.

2. Suadet natura ipsius legis quae est poenalis; poena vero non incurritur nisi ob crimen certum; at peccatum commissum cum eo de cuius complicitate dubitatur, non est certum relate ad legem, qua prohibetur absolutio peccati ab ipso confessario cum suo poenitente com- missi, ideoque non affici t peccatum tantummodo, sed peccatum una cum persona.

3. Suadet finis legis, qui est re- movere scandala, periculum sedu- ctionis, irreverentia Sacramenti etc. quae omnia absunt in casu, ut pa- tet. Ob haec, inquam, Sacerdos po- terit absolvere poenitentem, de quo dubitat an sit suus in peccato turpi complex, non autem vel quod sit durum, imo durissimum, Sacerdo- tem adigere ad se prodendum et turpitudinem suam manifestandam cum ingenti honoris iactura; cum enim Confessarius sit iudex qui non tenetur de negata absolutione ratio- nem reddere poenitenti, posset, quin Je ullimode manifestet, poe- nitentem sine absolutione dimitte- re, et legem observare; atque de cetero si eiusmodi ratio valeret in praesenti casu valeret etiam in casu quo Confessarius agnoscat quidem ttum complicem, ab eo autem non