M4 rantia laborat, non intelligeretur quare Alexander III crassam igno- rantiam excluserit ; si illud non scienter praesumptioni vel scientiae opponi voluisset ; praesumptio enim vel scientia in eo qui crassa et supina ignorantia laborat non admittitur.

Ex hoc autem sequi videtur, non posse ab Episcopo dispensari eum qui supina ignorantia et multo ma- gis affectata detentus, ordines ab haeretico notorio vel nominatim ex- communicato et interdicto etc. reci- pit. Quod et ipse ch Commentator Reatinus affirmat dum quaerit: Com- ment, pag. 115 n. 196 edit. 3. Quid si dubitaverit , et neglexerit inquirere ex desidia culpabili qui- dem, sed non lata, crassa, supina?

Id vero certum nobis videtur tum ex allegatis supra Canonibus, in quibus excluditur quaelibet igno- rantia consequens, tum ex verbis Pii Papae IX, qui insuper bonam fidem requirit, quae, utpatet, quod- libet peccatum excludit. Atque hinc apparet , 1. verum non esse quod in Piano Capite bona fides opponatur praesumptioni ; opponi- tur enim, ut ex dictis constat, cui- cumque ignorantiae quae pecca- tum infert; apparet 2. veram non probari sententiam illorum qui di- cunt hoc in capite bonam fidem consistere posse cum peccato etiam gravi : 3. probatione indigere cl. Reatini sententiam , qui loc. cit. eum qui dubitavit , et ex desidia culpabili , non tamen lata, crassa, supina dubium deponere neglexit,

est minus gravis. Cum igitur le- gislatores eiusmodi ignorantiam ab- esse velint ab eo qui ordines ab nominatim excommunicato etc. vel haeretico aut schismatico notorio recipit, arbitramur eos exigere ut ordinandus ita in bona fide verse- tur ut nulla culpa inquinetür. Quod etiam exigitur in Cap. Si qui a Simoniacis supra relato. In eo enim requiritur ut ordinatus nescierit ordinantem esse Simpniacum ; id vero demonstrari si tunc temporis ordinans pro catholico habebatur in Ecclesia ; quod factum exclu- dere videtur suppositionem con- trariam. Quod et ex ipsa bonae fidei definitione patere dicimus. Etenim in casu bona fides est actus intellectus, id est existimatio, per- suasio, credulitas , qua quis pru- denter iudicat, Episcopum a quo ordines recipit non esse haereti- cum notorium , excommunicatum nominatim etc. At qui prudenter agit, sine peccato agit, ergo cum ab ordines in casu suscipiente bona fides exigatur, ab eo talis requiri- tur ignorantia cum qua dubium aliquod antecedens non consistat ; sin minus dubium deponere tene- retur ; quod ni deponeret peccaret, neque amplius dici posset eum esse in bona fide.

Non putamus hinc hoc in loco bonam fidem opponi praesumptioni de qua in prima parte capitis ; cum enim praesumptio non admittatur in eo qui ignorantia crassa et ut melius loquamur, qualibet igno-