Capellaniae 655

propter Rescriptum Pontificium nunquam exstitit, nec in po-

sterum existet. Iuspatronatus igitur cessasse dicendum est,

etiam ob illud notissimum principium : accessorium sequitur

naturam principalis.

Rursus ex beneplacito Testatoris ideo Archipresbyter iure

nominandi pro prima vice insignitus fuit, ut tamquam caput

canonicorum collegio componendo praeesset. Postea vero cano-

nici collegialiter uniti iure nominandi in singulis vacationibus

potiri debebant: non existente igitur huiusmodi Collegio cano

nicorum luce clarius apparet, omnem causam iurispatronatus

tum pro Archipresbytero, tum pro Canonicis defecisse. Iam-

vero omnes Canonistae conveniunt quod patronatus cesset,

quando causa propter quam quis erat patronus perempta est.

Lambertin., De iure patron., lib. j, qu. 6, art. i ; Barbosa, lib. j, iuris Ecclesiastici univers., cap. 12, num. 234 et alii

passim.

Insuper non apparet, quomodo iuspatronatus cum prae-

senti rerum statu conciliari possit. Archipresbyter enim ius

nominandi habuit limitatum et momentaneum, nempe pro

prima vice tantum, et solum Collegio canonicorum ius stabile

et duraturum relictum fuit. At vero Collegium istud cum

numquam extiterit, non videtur posse alicui haereditatem

suam, quam numquam habuit, transmittere. Neque dicas capi-

tulo canonicorum praefatos capellano subrogatos fuisse, siqui-

dem ista subrogado gratis asseritur ; imo eidem obstat voluntas

Testatoris tum expressa tum tacita; expressa quidem, quia

Testator voluit nominationem pertinere ad Capitulum Cano-

nicorum. Tacita etiam, quia fiduciam illam, quam pius Testator

Collegio habuit, non videtur reponere voluisse in uno vel ad

summum duobus Capellanis.

Iamvero si iuspatronatus activum, quatenus ad Canonicos

spectabat, iam cessavit, etiam pro Archipresbytero cessavisse

dicendum est, ne dicamus unam eamdemque rem de natura sua

indivisibilem ex parte adhuc subsistere, ex parte autem defe-

cisse. Neque regeras quod Pontifex non censetur iuripatronatus,