Aii'ÊNÏMX IX

morientis Romani Pontifices consu-

ltassent; non sunt ergo hi in casu

Confessario complici praeferendi;

qua de causa h i c , praesente sa-

cerdote publice suspenso vel ex-

communicato ita agere potest ac

debet veluti si nullus alius adsit

sacerdos qui morientis confessionem

excipere possit, ideoque illum au-

dire et absolvere

Quin et illud addo, me nescire

quibus argumentis innitantur con-

trariae sententiae, patroni; dicere

enim, ut aliqui dicunt, (et nullam

aliam rationem reperi) verba Bene-

dicti esse prorsus generalia, eaque

comprehendere quemlibet Sacerdo-

tem licet suspensum vel excommu-

nicatum, est rem dicere quae adhuc

probari debet, (i)

Verum non in hoc tantummodo

casu confessario in articulo mortis

dcitum erit complicem absolve-

re, sed et in aliis de quibus bre-

viter:

Et I o . poterit absolvere si mo-

rientis confessionem alius audire

recuset; tunc enim putandus est

alius sacerdos abesse.

Hinc optime Salmanticenses: « Si

» praesens sit (alius Sacerdos) et

» nolit absolvere, idem est ac si

» non esset copia Confessoris; sed

» dum non est copia confessoris,

» potest quilibet Sacerdos in tali

» articulo poenitentis confessionem

» excipere; ergo si sacerdos voca-

» tus accedere renuat ad audien-

» dam confessionem personae prae-

» dictae, poterit Sacerdos complex

» absolutionem illi impendere. »

2°. Poterit, si moribundus alii

Cl) Quid dicendum de sequenti oasu? In oppido N. sunt duo Confessarii, quorum quis- que suam a&asiam habet, et ne peccandi occasionem deserant , neve suspicionem aliquam suae turpitudinis ingerant, excommunicationem insuper in absolventes complices lataiu évi- tent, paciscuntur inter se, ut unusquisque alterius complicem audiat atque absolvat, nulla de eiusmodi diabolico pacto puellis facta mentione.

Quid de harum absolutiouum valore ? R. Absolutiones eiusmodi validas esse. Constitutiones enim loquuntur de absolventibus

complices proprios, non alienos. Porro puellae non sunt oomplices propriae confessarii qui eas .audiunt et absolvunt. Sacerdotes vero absolvi reciproco se non possent, quod oompli- ces leaise'sint in turpissimo sermone et pacto. Id autem respective ad legem sermonem instituendo.

Quantum enim attinet ad dispositiones necessarias quae in poenitente requiruntur, ut valide absolvatur, eiusmodi absolutiones prorsus esBe invalidas quis umquam in dubium revocare poterit ? Sacerdotes enim interesse habent ne puellae peccatum deserant, ideoque nescio quasnam correctiones instituant, remediaque suggerant;puellae peccatum relinquere vel nolunt, vel non curant, atque ideo ad dictos Sacerdotes accedunt, quia absolutionem i «petitam et amplissimam de repetitis peccatis et repetendis referunt. Dolor igitur et pro positum non peccandi de cetero in praedictis poenitentibus vix, aut ne vix quidem, concipi potest.

Attamen si Confessariis aliquando ininx-Jescat, puellas turpissimum pactum detexisse, iiullimode sine excommunicatione illis eas aosolveie licebit; cum enim pactum ad hoc ini- tum sit, at puellae tuto cum propriis confessariis peccata perpetrent, absolutio reputanda est veluti explicitum ad peccatum incitamentum, et Confessariorum pacti puellae ipse fiunt, participes; quare hi Confessarii nedum essent habendi ut complices absolventes, sed etiam uti ad turpia sollicitantes.