Fernen. 6 5 9

parochus reponit quod, contra has nominationes et praesertim postremi capellani, suus praedecessor protestationem emisit. Accedit testimonium Archiepiscopi Urbinatensis Vampa, qui fuit parochus in oppido Cartoceto, necnon duorum canonico- rum Collegiatae, qui non solum fidem faciunt de praestita opera in exercitio curae animarum a Religiosis et a praece- denti capellano, sed etiam edicunt dictam ecclesiam semper uti- comparochialem Collegiatae habitam fuisse.

Allegationes capellani. In primis negat usum eccle- siae SS. Petri et Pauli exclusive fuisse Religiosis concessum ; quia in precibus S. Sedi porrectis a parocho occasione dictae cessionis admittitur casus, in quo, abeuntibus Religiosis, alii in ecclesiae possessionem succedere possint, uti de facto suc- cesserunt capellani ab Episcopo deputati. Eodem calculo ca- pellanus censet habendum esse alterum argumentum compa- rochialitatis ; parochiálitas enim non praesumitur, uti tenuit Rota (Pee, 2j8, n. j , p. i in recent.). Ex facto autem quod in dicta ecclesia nonnullae functiones parochiales exercitae sunt vel sacramenta sunt administrata deduci non potest, quod remanserit parochiálitas: probari enim etiam deberet quod ei ecclesiae certus populus fuit assignatus et quod sa- cramenta a Religiosis uti comparochis essent dispensata iuxta Rotam (Dec. jSo, p. f, in recent.), et quod populus ab ipsis ea recipere teneretur. Ë contra in casu habetur quod pro usu sacramentorum et exercitio curae fuit designata Colle- giata S. M. de Misericordia. Neque item parochiálitas ab eo argui valet, prosequitur capellanus, quod parochus in dicta ecclesia primo capit possessionem,, et remansit cum titulo parochialis: possessio enim capitur ratione redituum ecclesiae adhuc extantium, et titulus servatus fuit ne memoria periret, quod haec ecclesia aliquando paroecialis extiterat Eo magis quod in funeribus ibidem peractis Religiosi quartam dumtaxat partem parocho persolvebant ; at, si ecclesia fuisset comparoe- ciaKs, parochus omnia emolumenta expetere poterat.