282

Praefectae fidem omnimodam me- dico praestant, et exorant puellam ut e monasterio egrediatur. Pro- fecto hoc in facto nulla habetur violentia, sed turpissima tantum fraus, quae tamen est causa effi- ciens impedimenti illati. •

Princeps aliquis temporalis amore vehementissimo prosequitur puel- lam in Monasterio degentem, quam- que novit velle religiosam vitam amplecti. Ut id impediat, Mona- sterio iram suam comminatur, si puella ad habitum suscipiendum admittatur vel ad professionem. Monasterii praefectae timore gravi perculsae puellam ultro dimittunt. Impedimentum eiusmodi ex gravi timore iniuste incusso originem ducit.

Demum neptis Episcopi et Or- dinarii Monasterii statum monasti- cum profiteri vult. Episcopus novit eam matrimonio expetiri a nobi- lissimo et ditissimo iuvene; et plus ea quae mundi sunt quam quae Dei curans, neptem ab inito con- silio professionem emittendi aver- tere satagit. Hinc eam adit, circa vocationem, statum conscientiae, tentationes varias interrogat : et demum concludit, vocationem ne- ptis suae non esse a Deo, eamque statum monasticum nedum amplecti non debere, sed imo ad saecula- ria vota transire ; de cetero hanc esse divinam voluntatem, cui pa- rendum omnino est. Puella fidem adhibet avúnculo et Episcopo, ne- que sacrilegum mendacium ullo

apse cognoscat vocationem esse a Deo, et ipsa in suscepto consilio perseveret, iuratque se quae pro- mittit fidelissime observaturum.

Filia patri fidem adhibet; at vix egressam e Monasterio ad exteras regiones mittit, et ei in vocatione firmiter consistenti nullam fidem servat. Haec actio ante egressum e monasterio dolosa est, post egres- sum violenta cum inferat vim li- bertati filiae ; atque dolosa illa actio impedivit quominus filia re- ligiosum habitum indueret.

Alius pater ceteris sagacior ut filiam avertat a suscepto consilio sacrum velum assumendi, medi- cum sibi amicitia et iisdem circa religionem ideis coniunctissimum ad se vocat, eique rem omnem aperit, exoratque ut ad Monaste- rium pergat, specie quidem ut vi- sitet puellam levissimo capitis do- lore laborantem, reapse vero ut efficiat quod ipse desiderat. Me- dicus pergit ad Monasterium, puel- lamque diligentia maxima visitat; deinde ad se vocatis Abbatissa aliis- que quae Monasterio praesunt, sub secreto monet, puellam laborare morbo aliquo, quo absolute impe- ditur quominus vitam monasticam amplectatur et ducat ; eam reapse semper plus minus eo morbo la- borasse, at nunc incrementum su- scipere, et si in monasterio com- morari pergat, brevi ad eum sta- tum venturam ut sanitatem prorsus amittat. Consultais, imo necesse esse ut e ' monasterio egrediatur.